#6 mizah / Bıyıktan başlayan bir hikaye nerelere gider, yok efendim böyle hikaye olur mu diyorsanız bence bir göz atın hikayeye. Ben Çağla. Hikayede birlikte olayların içine gireceğiz. Var mısınız? -Tüm Hakları Saklıdır-

ve ben,yine bir akşam üstü, sadece bilgisayar ışığının aydınlattığı odamda, ağladığım duyulmasın diye rastgele açılmış bir şarkı eşliğinde, çirkinliğimi biraz da olsa kapatsın diye yaptığım makyajı akıta akıta ağlıyordum.Gözyaşlarım çığlıklarımı, hıçkırıklarım ise umutsuzluğumu yansıtırken, ne yapıp edip bir an önce bu hayattan kurtulmam gerektiğini biliyordum. Başına gelen dramatik ama bir o kadar da dalga geçilme potansiyeli yüksek olan olaydan sonra,"sefil" diye adlandırdığı hayatından kurtulmak için 2 yıl boyunca canla başla çalışan Zelal,nihayet Amerika'da dilediği müzik okuluna kabul edildikten sonra adını Zella olarak değiştirip internetten tanıştığı en yakın arkadaşıyla beraber okulun başlamasına 3 hafta kala ailesinden habersiz,aniden yola çıkar.Hayallerindeki hayata kavuşmalarına sadece saatler kala başlarına gelen aksilikler yüzünden neredeyse bütün hayatı tepetaklak olmanın eşiğindeyken, sadece müziğine odaklanacak ve keşfedilmek için elinden geleni yapacak! Elinde gitarı,kafasında asla çıkarmadığı şapkası ve kıyafetleriyle uyumlu mavi saçlarıyla kendini Los Angeles sokaklarında bulan Zella'nın maceralarının anlatıldığı bu kitabın ilk bölümlerinde ona acıyacak,çok duygusalsanız hüngür hüngür ağlayacaksınız.Ama kurtuluş bölümünden sonra belki de onun yerinde olmak isteyeceksiniz! Zella'dan not:Bence benim "sefil" hayatımı yaşamak istemezsiniz.Hani,söyleyeyim dedim.Şişkoyum ya ben,hala istiyor musunuz? Monoton serisi,1. kitaptır. Gerçekleşmesi hunharca umulan olaylardan esinlenilmiştir. Tüm hakları Zella'nın kovalayıp durduğu gökkuşağının en üst kısmından sola dönünce göreceğiniz ilk kapının arkasında saklıdır.

Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki fırtınaya çekerken... Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana. "Hayatına hiç girmemeliydim. Ben uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık. Ben kül oldum ama hala seni yakmaya devam ediyorum. Kimsenin söndürmesine de izin vermiyorum, ben de söndürmüyorum. Tam buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum. Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu? Özür dilerim güzelim, ben senin başlangıcın oldum..." Tüm hakları Epsilon Yayınları'na devredilmiştir. İsim, konu ve kapak çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

"Yaa off gıcık etme beni." diyerek yanımdaki yastığı Jack'in suratına doğru attım. Gülerek yastığı tuttu. "Sen hep gıcık ol. Böyle çok tatlı oluyosun. Ama sadece bana gıcık olabilirsin."

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Gülmek ve eğlenmek istiyorsan geç kalma sende okumaya başla... (Espriler alıntıdır) Amacım sizi eğlendirmek... Araya kendi esprilerimi katıyorum zaten siz anlıyorsunuzdur :D Oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim. İyi eğlenceler :)

|Gizli Numara, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| |Gizli Numara 2, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| Arıyor... GİZLİ NUMARA "Efendim?" "OHA!" "Ne oluyor be?" diye cırladım ve telefonda ki bu seksi sesi tanımaya çalıştım. "Şey... Pardon, senden önce beş altı kişiyi aradım ve sen düzgün konuşan daha doğrusu, aradıklarım arasında ki ilk kızsın!" dediğinde ağzım açık kalmıştı. Tanıdığım birisi değildi, numaramı salladığı ve tutturduğu belli oluyordu çünkü böylesine hoş bir sesi daha önce duysaydım unutmam imkânsızdı. Sırıtarak çalışma koltuğuma yaslandım ve "Sen kimsin?" diye sordum. Bir insanı, tanımadığım sesi güzel olan bir insanı kendimden bezdirmek eğlenceli olabilirdi. Ta ki, durumlar çizdiğim yoldan çıkana kadar. 16.01.2015-07.01.2018

♠ Amaç: Hayata yeni bir sayfa açmak. Yeni bir eve geçerek bu amacı gerçekleştirmek isteyen dört genç kız. Henüz komşularını pek tanımıyorlardı. Ama bu dengesiz adamlarla anlaşmak biraz zor olacaktı.

Üvey kardeş yada kuzen ilişkisi değildir. Veya öz kardeş. ********************************* "Rüya. Sana bazı sorular soracam ve sende doğru cevap vereceksin.- Parmağını çıtlattı- Tamam mı?" "Tamam." Parmağını çıtlattı. "Seninle ormanda konuşurken birini sevdiğini söylemiştin dimi?" "Evet." Parmağını çıtlattı. "O kişi bu evde mi?" Allah kahretsin. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Senle aynı yaşta mı yoksa bir yaş büyük mü?" Ne yapmaya çalışıyorsun Yankı? "Bir yaş büyük." Parmağını çıtlattı. "Uzun boylu mu?" Selim minyondu. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Esmer mi?" Oğuz sarışındı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Kahve rengi saçlı ve kahve rengi gözlü mü?" Hakan'la birbirlerine benziyorlardı. "Evet." Parmağını çıtlattı. "Şu ana yukarda mı yoksa aşağda mı?" Sustum. "Rüya cevap ver!" Yine sustum. "Rüya kahretsin bana bir cevap ver!"diye bağırdı bu sefer. "Sensin o sensin! Oldu mu!"diye bağırdım gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!