"Sana nefesin kadar yakınım. Sağında, solunda, akan kanındayım. Çaren yok,kaçışın yok!" Nefesim kesiliyordu. Hayatımdan çaldıkları yetmiyormuş gibi benliğimi de çekip alıyordu içine. Keskin bakışları hep korkmama sebep olmuştu fakat cesaretim çoğu zaman baskın çıkardı. "Akan kanımda olacaksan, bendeki tüm seni alıp git. Yeter ki olma nefesimde. Gerekirse nefessiz kalırım yine de sen de olmam!" Büyüyen gözleri ve aldığı derin nefesten açılan burnu onu sinirlendirdiğimi gösteriyordu. Korkmayacaktım fakat sıktığı kolum ve öldürücü bakışları bunu yapmama engeldi. Bir cesaretle kendimi çekip ondan birkaç adım çekildim. Ondan korunmak için yanımda taşıdığım birkaç araç gereç vardı. Arka cebimden çıkardığım çakıyı boynuma dayadım. Ona daha fazla katlanmayacaktım. "Akacak kanım umrumda değil. Yeterki cehennemime gelme. Orada rahat bırak beni!" diye bağırdım. Bu bıçak onun boynuna dayalı olsaydı korkmayacağını biliyordum. Ama şu an gözlerinde korku vardı. Gidecek olan ben olunca dayanamıyordu. "Kaçıyorum. Senden, sizden, edinemediğim kendimden. Bırak artık beni, senin yüzünden ölüyorum!" ⚫️ İnsan yalnızca istediği şeyleri yaşamazdı. İstenilen, mahkûm edilen,mecbur kılınan yollar vardı. Ve birçoğumuz kendi yolumuzdan çekilip başka hayallere atıldık. Belis ise cesaretine tutunarak azınlıkta olanlardan. Takıntılı bir adam, kaçamadığımız yaşantılar ve bizlere sunulan şanslar... Aydınlık dünyalarda yaşanılan karanlık bir hikaye; KAÇIŞ!

?Hayat her zaman istediklerimizi vermez bizlere. İstediği zaman istediğini alır,istediği an istediğini verir. Sevgi,huzur ve mutluluk çoğu insanda bulunduğu için klişe bir duyguydu belki de. Hüzün onun adıydı,acı her anıydı ve yürek sızısı benliğiydi. Peki ya sonra ne olacaktı? Yıllardır onu kendinden alan şeyler artık pes edecek miydi? Bilinmez... Belki gördüğümüz şeyler aslında hiçbir şeydi?? "Şşş." deyip parmaklarını yaramın üzerinde hareket ettirdi. Soluğumu zor sesimi çıkarmam imkansızdı şu an. Başını bana biraz daha yaklaştırınca burnu yanağıma değmişti ve bu hızlı atan kalbimin daha da hızlanmasına neden olmuştu. Boynuna yaklaşınca teninin kokusunu almıştım. İçmeden böyle mi sarhoş olunuyordu? "Bunlar görünenler. Ya diğerleri?" diye fısıldadı kulağıma. Tekrar yutkundum. "Sorma." dedim ben de aynı fısıltıyla. Eli olduğu yerde kalırken başını uzaklaştırıp göz teması kurmuştu bu kez. "Anlatma, ben yine de bileceğim. " Bildi.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."