Tom pierwszy raz w życiu czuł się zupełnie zdezorientowany. Najgorsze z tego wszystkiego było to, że przyczyna jego zmieszania siedziała obecnie w salonie na kanapie, popijając herbatkę i racząc się ciasteczkami, a w miedzy czasie debatując z jego ulubionym nauczycielem. Nie wiedział, dlaczego ale czuł to. Między nimi była więź, która sprawiała, że potrafił czytać większość jej emocji. Wiedział, kiedy coś ją śmieszyło, oburzało, obrzydzało, cieszyło, smuciło, a nawet nudziło! To wszystko prowadziło go do bardzo prostego wniosku. Rose Black nie była normalna czarownicą. Rose była zagadką. A Tom uwielbia rozwiązywać zagadki. Gdy młoda Rose, siostra niesamowitego Jamesa Pottera spojrzała w lustro, zobaczyła mała, nieporadną dziewczynkę. Tego dnia znienawidziła lustra na zawsze. Panna Potter jednego dnia wpada na genialny plan, a drugiego pojawiają się niechciane konsekwencje. Musi spędzić sporo czasu z młodym Czarnym Panem z zamiłowanie do dominacji i kontroli nad wszystkim. Zły rok. Złe miejsce. Jest źle. -Dlaczego zawsze nazywasz mnie Gryfonem? -spytał ciekawa. - To chyba oczywiste. Jesteś siostrzenicą Dumbledore, dobro, prawość, waleczność, odwaga i te inne bzdury są wplecione w waszą krew... Nie wiedział jak bardzo się myli. - Profesor Dumbledore jest jak bardzo uciążliwa pchła, której trudno się pozbyć. To u was rodzinne. Tom nienawidził dyrektora z pasją. Nienawiść, która zrodzi się wraz z troska o kogoś bliskiego - Myślisz, że to nas zniszcz? - Może, ale i tak Dumbledore upadnie pierwszy. Wszystko poszło nie tak -Dlaczego chcesz być ze mną? - Bo jesteś moja lepsza połową. To takie proste. - Zrobiłeś to, prawda? - I zrobiłbym jeszcze raz. Nie było mu przykro. Kolejne szepty. Są wszędzie. To oni. Znowu. Ktoś tu jest. Szeptał. Ciągle szepty zdradzieckie słowa. - Będziesz się mnie słuchać! - Nie waż się mnie zostawić! - P