-Aç kapılarını çık dışarı. Yetmedi mi bu içe dönüklük. Daha fazla yazdın, daha fazla sevildin. Gerçekten biraz tanınmışlık biraz ilgi miydi isteğin? Kendini soyutlama herkesten. Özellikle benden. Nasıl olursa olsun ama bitmesin lütfen. Sus ama varlığın olsun. Yaptığım işlerde hep senin gölgeni hissedeyim arkamda. Kız derin bir sessizliğin ardından konuştu: + Neden ben? - Uçsuz bucaksız yaraları bende açan sensin. Ve ben yaralarımla mutluyum. Mazoşist diyeceksin belki ama yara açmanı bile seviyorum. Gerçi sen konuşmazsın ama bu bile güzel. Senin gibi benimde içime dönmemi sağlıyor. Ama işin kötüsü içimde de sen varsın. Sen içine döndüğünde kimi görüyorsun ya da sana ne yazdırıyor bunu bilemiyorum ve bu deli ediyor. Lütfen biraz aç kendini dayanabilmem için. Vicdanın rahat etsin. Psikologlar buna ne ad verirse versin; hem yaramsın hem ilacım.

Cesaretin varsa oku... şaşırırsan şaşırmam...