Cemre TUNA : 22 yaşındayım.mardinde doğdum ancak istanbulda yaşıyorum babam mardinden törelerden aşiretten beni hep uzak tutmaya çalışmıştı çünkü bir kızını töre kurbanı olarak ölmüştü. Ben ise en son mardine 20 yaşımda düğünümde terk edilmem üzerine hiç gitmedim babamda istanbulda okumam ve şirketin başına geçmem için beni hep destekledi çünkü beni töre kurbanı yapmayacağını düşünüyordu ama olmadı.... İstemediğim hiçbir şeye mahkum edilmeyen biriydim ama ilk defa seçim şansım olmadan kan davası son bulsun diye töreye mahkum edildim.... Demir HAZNEDAR: 23 yaşındayim mardinde doğdum istanbulda yaşıyorum.duygu Ablamın ölümünden sonra mardine hiç gitmedim ordan hep nefret ettim kan davalarından nefret ettim babamlarda ablamın ölümünden sonra istanbula taşındılar ancak mardinde kalan kan davası bizi yine içine mahkum etti ablam kan davası yüzünden ölmedi bunu ailemle biliyorduk ancak aşiret bunu hep kan davası kabul etti ve kan davasının bitmesi için hiç tanımadğım biriyle törelerden dolayı Zorunlu bir evliliğe mecbur kaldım

Lisede havalı havalı üyesi olduğum bir grupla ortalıkta takılmam gerekirken neden üyesi olduğum grupla birlikte sayısız kere rezil olmuştum ki ben... Doruk denen çocuğun ve hep onun arkasında dolaşan ördek sürüsünün bizimle alıp veremediği şey neydi? Karar ver artık kimi daha çok sevdiğine... Kararsız olma sen üzme herkesi... Ah sen üzgün... Ah ben üzgün... O da üzgün yapma herkes de üzgün...

Ölmek için fazla güzel yaşamak için fazla cüretkar . O küçük şeytan ben küçük bir kız çocuğu. Ellerime,yüreğime dolanan dikenli elleri. Hayallerim onun paslanmış kalbine değdi...

O, uyuşturucu içerek kendini acılarından kurtardığını sanıyordu. Ama yanılıyordu. Yanıldığını o da biliyordu. O, uyuşturucu içerek kendini başka insanlardan soyutluyor, kendini karanlığın dibine çekiyordu. O, kendini kurtaracak, o derin kuyunun dibinden başını yukarı kaldırdığında göreceği ufak ışığı bekliyordu. Her ne kadar umudu olmasada... Ama bir gün tesadüfen başını yukarı kaldırdığında gördüğü ufak ışıkla tekrardan yeşerdi umutları. O küçük ışığın onu kurtaracağına inandı. Gün geçtikçe ışık ona yaklaşmaya başladı. Mutlu olmuştu. Fakat sonradan fark etti ki ışık yaklaştıkça küçülüyordu. Işık yaklaştıkça o, onu kendi karanlığına, kendi dünyasına davet ediyordu istemeden. Işık ise ona olan aşkından sesini çıkaramıyordu. Kapak Tasarımı:yagmurkosee