«Γιατί η ελευθερία ήταν κάποτε, λένε αυτοί οι παλιοί, δείγμα πολιτισμού και δικαίωμα αναφαίρετο του ανθρώπου. Θα μου πεις, η ελευθερία σαν αεράκι μπορεί κάποια στιγμή να σε βρει και με μορφές που δεν φαντάζεσαι, να πάρει και να σε σηκώσει στον διάολο. «Φαντάζομαι όμως, πως για να είσαι εδώ, θες να το προσπαθήσεις πολύ. Είσαι νέα, το μυαλό σου τρέχει. Ένα αγρίμι μέσα στο πλήθος που πάει αντίθετα με εσένα. Για πες μου όμως, πώς έφτασες μέχρι εδώ; Μόνη; Αποκλείεται. Η βάση στην οποία στηρίχτηκες είναι ίδια με εμένα Ηλέκτρα. Όλοι έχουμε αφήσει το ίχνος σε αυτή τη σάπια ζωή, αυτό το ίχνος που ουρλιάζει και καίει τώρα τα δάχτυλά σου. Τους εμπιστεύεσαι, μα εγώ ξέρω. Εγώ τους δημιούργησα και κάθε εγώ θα τους δίνει ελπίδα και θα την παίρνει μακριά. «Μιλάς για ελευθερία του λόγου, μιλάς για δικαιοσύνη για ένα έγκλημα και πού είναι αυτό; Πότε έγινε; Ποιοι οι θύτες, ποια τα θύματα; Ποια η απόδειξή σου; Τώρα καταλαβαίνεις; Η δικαιοσύνη όπως τη νομίζεις πέθανε, εκείνη τη μέρα και κάθε προηγούμενη και κάθε επόμενη. Απλά, προχώρα όπως οι υπόλοιποι, στην ίδια σελίδα της ιστορίας.» Πολιτικό-κοινωνικό.

"Αδά σον κόσμον αγαπώ ίναν Θεόν και εσένα αν θέλτ'ς δέβα σον ανοιχτήν και εβγάλ' τ' εμόν το ψέμαν Εγώ για τ'εσέν και μόνον σύρω τη σεβντάς τον πόνον το κιφάλι μ' σο μαξιλάρ' ο νους ιμ εν 'σο δρόμον Πουλί μ' εσέν ντο αγαπώ αν ίσως λέγω ψέμαν και το χώμαν ντο καταπατώ να σύρ' και πιν' το αίμα μ' Τυρριανίγουμαι και κλαίγω σε καν'νάν τιδέν κι λέγω σ' έναν έμορφον κορτσόπον τα παράπονα μ' θα λέγω " Τραγουδά και σαν ήχο από αηδόνι τα λόγια βγαίνουν από τα χείλη του. Τα ακροδάχτυλά του αγγίζουν τη λύρα και ρυθμικά τραντάζεται η γης από τον χορόν που τα αδέρφια του χορεύουν. Η αγαπημένη του κοιτά το χώμα και το βλέμμα της πέφτει πάνω στα καφετιά του δακρυσμένα μάτια. - Σταματήστε τα όργανα. - Ντο έινε πάτερ; - Έφτασεν ο διάβολος. Σαμψούντα. - Αγόρι έν; - Ναι. -Τούτο το παιδί θα είναι χαρισματικό , είπε ψιθυριστά αγωνιώντας. - Επειδή γεννήθκε δεκαπενταύγουστο; - Επειδή είναι ένας Ιορδανίδης. απάντησε. Κι όμως. Κανένας δεν ορίζει ποιος θα είναι ο χαρισματικός και ποιος όχι. Η γενοκτονία του 1919 θα ορίσει το ποιος θα ζήσει και ποιος όχι. ( Η παρακάτω ιστορία δεν έχει σκοπό να προσβάλει και να θίξει κανέναν)

Αυτος ειναι ενας διαγωνισμός για ολους τους χρήστες του Wattpad, οι οποίοι μπορουν να δηλώσουν συμμετοχή είτε με ενα απο τα βιβλια τους, είτε με ενα βιβλιο που θα φτιάξουν ειδικα για αυτον τον διαγωνισμό. Αυτος ο διαγωνισμός μπορει να βοηθήσει τις ιστορίες σας να γίνουν πιο γνωστές. Οι κανόνες ειναι απλοί και θα τους βρειτε στο Κεφαλαιο: «Κανόνες και όροι συμμετοχής». Ειναι απαραίτητο να διαβάσετε όσα γράφω, για να μην υπάρξει καμια παρεξήγηση! Για περισσοτερες πληροφορίες μη διστάσετε να μου στειλετε μηνυμα.

Η ιστορια αυτή θα περιέχει συνεντευξεις από συγγραφείς του Wattpad .

Συλλογή από ζωγραφιές που εχω κανει αλλά και διάφοροι διαγωνισμοί και tutorials... #5ο στην κατηγορία τυχαίο 28/05/16 #3ο στην κατηγορία τυχαίο 31/05/16 #2ο στην κατηγορία τυχαίο 10/06/16

Μαύρο. Σε έναν κόσμο γεμάτο ψεύτικα χρώματα, το δικό της μαύρο ήταν η μόνη αλήθεια. Πίσω από την χαρούμενη μάσκα της, Εκεί ήταν ο δικός της μελαγχολικός παράδεισος. {She liked darkness so darkness she became.} #GreekWattys2016 #4η στα "What's new" της μη-φαντασιας. ΥΓ. Για οτιδήποτε θέλετε να μου πείτε σχετικά με το παραπάνω έργο, παρακαλώ να μου στείλετε προσωπικό μήνυμα.