"- Gdybym kiedyś obudził się w nocy i zapytał cię, kim jestem... - zaczął Shinya powoli, jakby nie wiedział, co chce powiedzieć. Czy zgoła - co właśnie mówi. A potem urwał, jakby zapomniał, że w ogóle się odezwał." Posmak krótkiego pseudo-fantasy inspirowanego luźno i niezobowiązująco "Ruchomym zamkiem Hauru". [To także luźna zapowiedź, żebym wiedział, co powinienem pisać, o czym myśleć i śnić. Nie potrafię powiedzieć, kiedy się pojawi. Może przed innymi seriami, a może wprost przeciwnie.]

Brutalny świat Podziemia potrafi zniszczyć wszystko. Każdy dzień to walka o przetrwanie. Nikt nie jest tu pewny swojej przyszłości. Rachel jednak wierzy, że jej ukochany po nią wróci... Po prostu one shot, który przemienił się w coś dłuższego.

Krótki one-shot z anime Bungou Stray Dogs. * * Ilustracja z okładki znaleziona na Pintereście: https://pl.pinterest.com/pin/516928863471863346/

W Troscie trwa spór o las. Pani ekolog nie chce pozwolić, by młody prezydent miasta doprowadził do wycinki drzew. Jest gotowa zrobić wszystko dla przyrody. Farlan postanawia pomóc przyjacielowi i namawia go do zorganizowania spotkania z panią ekolog. Kobieta do „Kawiarni pod różami" przychodzi z nieśmiałą towarzyszką. Na widok rudowłosej serce Churcha zaczyna bić szybciej, a wspomnienia same napływają do głowy.

Ciężko jest żyć ciągle wmawiając sobie że twój rodzony brat nie jest zaburzonym socjopatą który wepchnąłby cię w paszczę Tytana gdybyś okazała się niepotrzebna. Równie ciężko funkcjonować od dziecka patrząc na śmierć każdego kto kiedykolwiek był ci bliski, a jedyne czego jesteś w życiu pewien to fakt, że nóż powinno trzymać się ostrzem do dołu. Taką samą przeszkodą w codzienności jest uzależnienie od kokainy, papierosów, i podziwiania własnego odbicia w lustrze, czy naruszająca wątpliwą granicę normalności obsesja na punkcie Tytanów. Ale skoro każdemu pojedyńczo jest tak ciężko, to może razem będzie chociaż trochę lżej? Na potrzeby historii nieco zmieniłam bieg wydarzeń z mangi, a także zaniżyłam wiek kapitana do dwudziestu ośmiu lat :)

„Przypomniałaś sobie ze szczegółami scenerię na szczycie Marii, gwiazdy bezładnie rozsypane na niebie, ostatnie, czerwone promienie zachodzącego słońca, bezkresny świat za granicą wytyczoną przez mur, Orion i Kasjopea, twoje szalejące ze szczęścia serce, jesienny chłód przenikający do szpiku i ciepło pod płaszczem Levi'a. Gorąco jego skóry, kiedy obejmował cię ramieniem. Parujący w nocnym powietrzu oddech, tuż przy twojej twarzy. Materiał koszuli, który czułaś pod policzkiem. Stykające się ze sobą ramiona. Zimno, które szło za nim jak cień, odgradzało go skorupą od innych i ciepło, jakie czułaś będąc przy nim. Na zewnątrz gorący jak ogień, w środku chłodny jak lód. Scena była pełna ciepłych i zimnych barw, kontrastów i jasnych gwiazd, wiszących nad wami jak rozsypane perły." Ledwo wstapiłaś w szeregi Zwiadowców, a już los rzuca ci kłody pod nogi i serwuje niepowtarzalną dozę przykrych wrażeń. Na dodatek już na wstępie stawia cię naprzeciw Levi'a. Pierwsze spotkanie nie jest przyjemne. Przynajmniej na początku. Pościgi w podziemiach, picie z Ackermannem na dachu do czwartej nad ranem, impreza w siedzibie i taniec, spisek Erwina Smitha, ciasto jagodowe, lekko szalona medyczka, fruwające ostrza i zamach na arcykapłana, a to wszystko przywleczone w jeden, nierozwiązywalny dylemat - czy jako Zwiadowca możesz pozwolić sobie na miłość? Uwaga: Zawiera denne rysunki autorki.

- Jesteś słodki, Luke. - Słyszałem żałosny, beznadziejny, irytujący, prawa ręka diabła... Ale słodki? Uderzyłaś się w tę piękną główkę? - Nie. Skąd. Jesteś słodki jak Eklerka. I wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że Margaret Langford nienawidziła eklerów bardziej niż zmarszczek, niekompetecji i wytrawnego wina. Może zacznę jak w AA? Cześć, jestem Luke Hemmings, nie piję dużo wódki, ale Mike z recepcji szepnął, że tutaj mnie wysłuchają. Zatem mam na głowie ślub siostry, marudzącą z tego tytułu mamusię, sprawę rozwodową ze zdradzającą żoną i ośmioletniego syna. W pracy robią restrukturyzację, to znaczy po prostu zwalniają ludzi, mój szef właśnie wyleciał. Na jego miejsce natomiast wsadzili jakąś bucowatą angielkę ze zbyt wysokim ego, która prawko znalazła najpewniej w chipsach. Jeśli ona mnie wyleje, skoczę z Brooklyn Bridge. Żartuję, zapewne zniszczę jej Hondę, a potem będę uciekał przed NYPD śmiejąc się histerycznie w rytm Guns'n'Roses. Ja mam się spowiadać? Nie mam się z czego spowiadać! No już... Siedzę. Dobry wieczór, moje imię: Margaret Langford, dyrektor kreatywny, przełożona nowojorskiego zespołu kopiowania projektów w Hood&Dunning. Ta, kogo to obchodzi. Niedługo stuknie mi trzydziestka, jestem zaręczona z nudnym prawnikiem i codziennie rano buudzę się skacowana moralnie widząc szczęście mojej siostry, jej cudownego mężą i dzieci, a potem muszę oglądać te kanalię, Hemmingsa. Och, chciałabym go zrestrukturyzować, ale im bardziej rozpiera mnie taka ochota, tym bardziej on udowadnia, że jest na to za dobry. W którym Luke nie radzi sobie z dorosłością, a Margaret zapomniała już jak to jest się śmiać. napisane: czerwiec 2018 - wrzesień 2019

Piszę listy, bo moja terapeutka uważa, że to mi pomoże. Piszę chociaż wiem, że ich nie dostaniesz. Piszę, by uporać się z przeszłością. Piszę i przypominam sobie wszystko co zdołałam ukryć przed samą sobą. Piszę wiedząc, że sprawiłeś, że się uśmiechałam. Piszę pamiętając, że to ty doprowadziłeś mnie do łez. W końcu piszę, bo mam nadzieję, że wyleczę się z miłości do Ciebie. Na końcu duszę się płaczem, bo zrozumiałam, że wciąż mi zależy. Pomimo tego wszystkiego co mi zrobiłeś, pomimo tego jak mnie skrzywdziłeś. ZAKOŃCZONE

W księgarniach od: 26.10.2022 r. Jossie Roden jest uczennicą ostatniej klasy liceum w Richmond. Ma przyjaciółkę Holly Willstone i... sypia z Lukiem Prestonem - chłopakiem, w którym jej przyjaciółka się podkochuje. Dziewczyna sama nie jest pewna, jak wplątała się w cały ten bajzel. Przecież nienawidzi Luke'a... odkąd pamięta. Znają się od lat i on zawsze starał się uprzykrzyć jej życie. Fakt, że jest niesamowicie przystojny i to ten Pan Popularny w szkole, ale co z tego? Przecież go nienawidzi a w dodatku jej przyjaciółka się w nim zadurzyła, choć na razie bez wzajemności. "Nie zamierzałam go "zdobywać", nie potrzebowałam tego, bo to była gra Holly. Ona chciała planować z nim przyszłość, chodzić na randki i robić inne bzdety, które robią pary. My tylko... Przespaliśmy się ze sobą. Raz, może dwa... Bo czasem ludzie, którzy się nienawidzą sypiają ze sobą, prawda? Bo czasem granica między nienawiścią, a miłością się nie zaciera, prawda? Bo czasem to nic złego wylądować w łóżku chłopaka, w którym twoja przyjaciółka jest do szaleństwa zakochana, prawda?" grafika z okładki: ig: @wierzewska_czyta