Benim herşeyden değerli okurlarım, güzelliğinize güzellik, tarzınıza tarz, eğlencenize eğlence katacak tavsiyeler için buradayım. Eğlenerek okuyacağınız hikayemde, umarım okulunun ve çevrenin en popüler, en güzel kızı olmayı başarmanıza yardımcı olurum. Keyifli okumalar!

Vampir Okulundaki Tek Kız'ın isim değiştirmiş halidir. Bölümler düzenlenmektedir. Düzenleme bitmeden yeni bölüm gelmeyecektir. Sevgiler. Dipnot: Güncelleme öncesi kızın ismi Taylor Black, sonrası Katherine Moore. . Tüm hakları saklıdır. © Katherine Moore... 17 yıllık hayatının ilk 8 yılı zihninin karanlık raflarında saklanırken kalan 9 yılı onu evlat edinen vampir ebeveynlerinin yanında geçmiş, vampirlerin dünyasını birinci perdeden izlemişti. Ve şimdi oturduğu sandalyeden kalkıp seyirci olduğu vampir dünyasının içine dalacaktı.

"Calypso Gallagher. Kendine bir bak! Elektrik mavisi gözlerin, gözbebeklerine doğru sarı ve yeşil renkte. Peki ya saçlarına ne demeli?! Saçların, dalga dalga sarının tüm tonlarıyla kaplı Ayrıca aralarda gölge gibi kahverengiler de var. Tenin ise bembeyaz. Sen normal bir insan değilsin işte. Sen insan değilsin!!!" **** Oha bir dakika. Zack niye yerde? Ve elim neden uyuşuyor? Alt tarafı çocuğu omzundan dürttüm. E o zaman neden iki metre ötemde yerde yatıyor. Hemen tuvalete koştum. Tuvaletlerden birine girmeden önce aynada kendime baktım. OHA BU NE?! Saçlarım neden kahverengi ve gözlerim neden sapsarı? Hemen tuvalete girdim. Yo, yo, yo, hayır. Ben normalim. Normal olmak zorundayım. Ben şey değilim. Şey....Ondan değilim işte. Tanrım yardım et.

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.