Delirmek bazen gerçekliğe verilebilecek en uygun tepkidir. - Philip K. Dick *** |10.12.2016 / Cumartesi| © Tüm hakları saklıdır. (Ç)Alıntı durumunda yasal işlemler başlatılacaktır.

Hayat bazen beyazın saflığında takılı kalan hayaller, düşüncelerse siyahın karanlık girdabına misafir olmuş gibi. Bazıları mavinin özgürlüğüyle gök yüzünde kanat çırparken, bazıları lacivertin sonsuzluğunda kaybediyor. Yeşil huzur rüzgarını ruhumuza üflerken, sarı neşe katıyor geçen zamandan bir kaç dakika çalarak. Sıradan yaşamımıza kırmızının canlılığını eklerken, habersiz kalıyoruz siyahla beyaz arasında karışıp griye dönen sokakların masum hayatından. Sadece bir defa başını kaldır gerçekte güzel renklerle parlayan kalpleri duymaktan öteye geç, onları gör. Gör ki, kaybettiğimiz güvenin, sevginin yerini boş umutlarla değil, bizi ayakta tutabilecek şeylerle doldura bilelim. Onları gör ki kendimizde başlayan saygının, sevginin unvanında hata yapmayalım. Ama önce kendi rengini görmen gerek, sevdiğin değil ait olduğun renk önemli, yoksa etrafın siyah beyaz görüntüden başka bir şey olmaz.

Bir varoluş hikâyesi... Günlüklerden günümüze ulaşan... Sahip olduklarınız size yetmiyor mu? Öyleyse sizi kendi hikâyeme davet ediyorum. Belki de şükretmeniz gereken bir hayata sahipsinizdir. Yanımda olmanıza ihtiyacım var ☁️ Herkes gibi benim de bir hikâyem var ama biraz farklı sanki... Çocukluğum bulutlara olan aşkımla geçti, gençliğim de öyle ve şimdi ben hâlâ bulutlara aşık bir adamım... Belki de buluttan bir adamım. Kimsenin sevmediği, kimsenin yanında istemediği bir adam. Tükenmiş, çaresiz ve aptal. Evet aptalım. İnsanın kendini aptal hissettiği anlar olur. Ben o anları pek sık bir şekilde yaşıyorum. Kalbim buluttan çünkü ve her kırıldığında utanmadan döküyor yağmurlarını... Sonra bir gökkuşağı çıkıyor ortaya ve ben ona aşık oluyorum. Artık ağlamadan onu göremem. Bu da böyle bir masal işte. Bulutlarımdan yaşlar düşer ve güneş doğar ansızın sonrası sen... Bembeyaz bir bulutun hayatına renk katarsın ama kalır mısın benimle? Bilmiyorum. Aptal bir aşık gibiyim, yeri belirsiz bir bulut gibiyim... Ben buluttan bir adamım, peki sen? Sen, ben ağlamadan gökkuşağı olabilir misin?