Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Okuduğunuz bütün hikayeleri unutun !! Bu Güneşin Karanlığı.Gece kadar karanlık Toprakla , gün ışığı kadar aydınlık Güneşin hikayesi. Sert ,güçlü,ulaşılmaz, zengin ve yakışıklı.İstediği herşeye fazlasıyla sahip.Fazlasıyla zor ve anlaşılmaz.Bazen korkutucu ve tehditkar.Hayatında herşeyi tam gibi gözüken ama en önemli şeye sevgiye ve dürüstlüğe aç olan genç bir erkek. O karanlık bir sırra ve korkunç bir geçmişe sahip.O masum hizmetçisine aşık olmak üzere olan gerçek bir TEHLİKE. "Seni anlayamıyorum Toprak. "Anlama zaten. Hayatımın özeti düzeltilemeyecek kadar vahim bir anlatım bozukluğu. Beni daha fazla konuşturma. "Kötü bir alışkanlık gibisin. Gittikçe içime işliyor , tüm masumiyetimi yok ediyorsun. " "Senin üzerinde bıraktığım etkinin farkındayım ve bu his hoşuma gidiyor. ZOR OLANI SEVMEK HİÇ BU KADAR ZOR OLMAMIŞTI. #AdıDeğiştirilmiştir. <<<Tanıtım Videosu için >>> https://youtu.be/phfc781d5vI

Annesinin doğumda öldüğünü sanan Hira peşine düşen sapığından kurtulmak için rol yaptığı çocuğa aşık oldu. Hayattaki tek öncelikleri bira, uyku ve kadınlar olan Barış hayatındaki tek masum şeye aşık oldu. Yaşanmışlıklar, anılar, dostluklar, verilen sözler ve hayaller... Tüm bunların birer yalan olduğunu öğrendiğinizde siz yine sevdiğiniz adama gider miydiniz?

Bu hikaye hepimizin istediği yazdan parçalar içeriyor aslında. Tabi biraz fazla uçuk versiyonu. Gelecek yazınızın hayalinizdeki gibi geçmesi dileği ile ^ ^ ~Küfür içerir~ -------------

'Güçlünün daha güçlü olduğu, fakirin daha fakir olduğu çağdan sesleniyorum. Hoşunuza gitmedi mi? O zaman televizyonu açın. Bakın, orada her şey günlük güneşlik.' 80 kuşağından sıradan bir genç... Öykü Tan... Üniversiteden sonra ışıltılı bir yaşam hayal ederken; özel iş yerlerinden kapı dışarı edilmek, her atama döneminde boşu boşuna beklemek gibi rutin bir hayatı vardır. Evrene verdiği mesajlar bir sabah geri döner ve tüm hayatı değişir. Yetişkin kafasında lise sıralarına dönmüş bir ergen olarak farklı bir paralel evrende yeni nesile adapte olmaya çalışır. 'Biliyor musunuz, o günlere geri dönmek isterdim. Toplumsal ayrışmanın bu boyutlarda olmadığı döneme... Canlı bombaların, savaşların, karışıklıkların bu kadar yaygın olmadığı döneme... Tecavüzün bu kadar meşrulaşmadığı döneme... Ve kesinlikle müziğin daha iyi olduğu döneme!' Ruhumu satsam geçinebilir miydim acaba?

Küçük kız onun için çok önemli olan kum kulesini dikkatlice yaparken, küçük çocukta bir yandan onu izliyor bir yandan da futbol oynamaya devam ediyordu. Küçük kız kulesinin son katını yapmaya çalışırken, kulesini yerle bir eden futbol topuna sonrada topu atan çocuğa bakıp ağlamaya başladı. O kum kulesi onun hayalleriydi ve o çocuk hayallerini yıkmıştı. Küçük çocuk onu üzmek istememişti. Zaten topuda yanlışıkla atmıştı. Kum havuzunda tepinerek ağlayan küçük kızın yanına yaklaşıp sarıldı. "Ağlama ben sana yenisini yaparım" deyip gözyaşlarını sildi küçük kızın. O küçük çocuk şimdi küçük kızın en değerlisi olmuştu... *** Kıvanç'ın bitmek bilmeyen havalı tavrı... İkra ise o alımlı havasını koruyordu. Artık büyüdüler, bilinmeyen yüzler, yeni arkadaşlar.. Ya ona gerçekten aşık olursa?.. Peki ya bu aşk sonsuz mu? Yoksa? Sahte Sevgili son mu buluyor? 08.03.2015

Hayat iki kirpik arasında acılı bir mesafe. Bazıları bu yolun sonunda çeker acıyı, bazıları doğarken, bazıları hiç çekmez, bazıları onunla yaşar... Eylül kurtulamadı vedanın olduğu bir dünyada acılı sonlardan. Korkusuz yürür bazıları bu yollarda; koşulsuz, şartsız. Yağız koştu her kötü sonun peşinden onu da içindeki fırtınaya çekerken... Bir ölüm şarkısı fısıldanır bazı kulaklara, ölüm değildir bu, bundan sonraki hayatını yansıtır sana. "Hayatına hiç girmemeliydim. Ben uzaktan yakıştım senin yanına. Yaklaşırsam ikimiz de yanardık. Ben kül oldum ama hala seni yakmaya devam ediyorum. Kimsenin söndürmesine de izin vermiyorum, ben de söndürmüyorum. Tam buz tutacağım dediğin anda daha da harlanıyor ateşim, sönmek bilmeyen ateşini daha da alevlendiriyorum. Peki sönmüş bir kül alevli bir yangının başlangıcı olur mu? Özür dilerim güzelim, ben senin başlangıcın oldum..." Tüm hakları Epsilon Yayınları'na devredilmiştir. İsim, konu ve kapak çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.

Bir film olsa aklımdan geçenler... Kesinlikle "Rüzgar'ın Yolu " olurdu. O yolların sonu hep bana çıkardı. O benimdi! Ve benim olana kadar da savaşacaktım! Çünkü Yağmur olmak bunu gerektirirdi. İmkansızın peşinde koşmak, aptal gibi davranmak yada... Rüzgar gibi bir insanı sevmek. ♥♡♥

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Aşık olmak nasıl bir duygu.Biri bana anlatabilir mi? 18 yaşında ailemden koparıldım.4 kardeşimden ayrıldım.Ben yalnız yatmaya bile korkarım.Şu halime bak şato gibi kocaman bir evde tek başıma yatıyorum ve hemen kerşı odamda sapık ve beni becermeyi bekleyen sahte!! sevgilim var. Tanrım bunu hakedecek ne yaptım ben küçük şirin bir ailem vardı onları elimden aldın.Ama kurtulacağım burdan defolup gideceğim ...