Bir gün gözlerinizi hiç bilmediğiniz bir yerde açarsanız ne düşünürdünüz? Tanımadığınız bir yer ,tanımadığınız insanlar ve kim olduğunuza dair en ufak bir bilgi sahibi olmayışınız.... ___Kimim ben ? Nerdeyimm? Siz kimsiziniz? O saatten sonra hiç birşey eskisi gibi olamayacakti .Bunu iliklerime kadar hissettim.. Umar...
yanlizlik dolu gecelerin sabah olmaya yüz tutmuş zamanlari hic bitmeyecekmis gibi geçmesi uzun uzun nefes alip vermeler daha neler neler... insan bazen yanlizligida sevmeli kimsesiz kalmalari sessiz los odalari camdan iceri vuran sokak lambalarinin ahenk iceren uyumlarini odada yankilanan nefes alis verisleri sirt üs...
Belkide bir gün çıkmaz bir sokakta çakışır yollarımız... Kaçamayaçak kadar cesur mu oluruz yoksa , bir birimizi tanımamazlıktan gelecek kadar unutmuş mu olacaz birbirimizi. ? Şiir öylesine yükler barındırır ki içinde soyutlaştırır herşeyi" kime , neden, hangi sebeble" yazıldığının önemi kalmaz . Bir tek ne ifade etti...
Parlayanların buluşma noktası Facebook grubumuz: Gamze Aydeniz Hikayeleri Instagram hesaplarımız: @gamzeaydenizz @aydenizdongusuu @curetkar_yakut Bir şeyler olduğu kesindi... Bıçak gibi keskin, aynadaki yansımalar kadar bencil, nefesle aynı doğrultuda olmazsa olmaz bir şeydi. Görmezden gelmeyi denedi genç kız. Görmedi...
Belki de herşey unut dediğimiz yerdedir. Unutmak, umuttur geleceğe. Ve bir sabah karanlığa uyandım, artı hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı biliyordum, eskisi gibi sevmeyecek eskisi gibi sevilmeyecektim. Hatta saçlarımı dibine kadar kesip İstanbul'un Boğaz'ına bırakmalıydım. Ben bir kadın ne kadar sevebilir ki soru...
Çatık kaşlarının ona nasıl bir hava kattığından habersizdi. Sinirli? Korkunç? Belki de her ikisi fakat bu bile yüzünün güzelliğini gölgeleyemiyordu. Düşüncelerimi, dişlerini sıkarak söylediği kelimeler böldü, "Benden uzak dur." Sol omzumda topladığım saçlarımı serbest bırakırken, attığım şiddetli kahkahayı bastıramadı...
