Korkuyla karışık bir duygu kaplamıştı içini ama gene de koydu başını o yastığa. Hem fotoğraflarıyla anca hatırlayabildiği yüzü göreceği için sevinçliydi, hem de kalbindeki o derin kabuk bağlamış yaranın biraz daha acıyacağının farkındalığı vardı üzerinde. Her şeye rağmen kendini uykuya teslim etti.
"Senden istediğim şey beni kaçır. Bu hayattan bu insanlardan yarın saat 2 gibi **** kafe'nin önünde beni bekle. İstanbul'a gidelim" diyerek parmak uçlarımı indirdim. Bana şaşkınca bakıyordu. "Sana iki şık sunuyorum küçük hanım" başımla onaylayıp söyleyeceklerini küçük bir kız çocuğu gibi bekledim. "Ya senin dediğin gi...