-TAMAMLANDI- "Yani dudaklarımız çarpıştı diye şansım sana geçti?" dedi sorarcasına. "Evet öyle oldu." Birazdan siktir ibne deyip yumruğunu indirecek diye beklerken dudaklarıma kapanan dudakla küçük dilimi yutmuştum. Geri çekilip bana baktı... -Şanslı yüzün kime denk geleceğinin savaşı. Düzyazı texting karışık. Bolca argo ve yetişkin içerik bulunmaktadır.-

Erdem, annesi ve kardeşiyle birlikte annesinin yeni eşinin evine taşınır. Üvey kardeş kurgusudur.

Ablasının düğününde beyin homofobik abisinin radarına takılan feminen oğlan. "Dokunmadan sevmenin mümkün olduğunu senden öğrendim,bal oğlan."

Türkiye, tarihe geçen bir adımla yeni bir dünyanın kapısını aralıyordu. Eşcinsel evlilik yasası yürürlüğe girmiş, herkes için yeni bir çağ başlamıştı. Ve bu çağın ilk çiftleri, Kerem ile Ege oldu. Ama onların adı, sevginin değil; zorunluluğun altına yazıldı. Birbirlerine yabancı, kalplerinde bambaşka yükler taşıyan bu iki adam, istemeden öncü olmuştu. Kimi onları cesur gördü, kimi sadece bir oyun oynadıklarını düşündü. Oysa gerçekte bu, iki yabancının aynı hikâyeye mahkûm edilmesinin hikâyesiydi.

Her şey, sıradan bir iş görüşmesiyle başladı. Ama bazı kapılar, açıldığında sadece yeni bir çalışma masasına değil; hayatın bambaşka bir yüzüne açılır. Çağrı, geçmişinden kalan borçlar ve taşıması zor hatıralarla, yeni işinde sadece düzenli bir maaş ve sakin bir hayat arıyordu. Fakat o ofisin koridorlarında atılan her adım, yeni bakışlar, yeni dengeler ve hiç planlanmamış çekimler demekti. Aralarında mesafeler, unvanlar ve görünmez çizgiler vardı... ama bazı bakışlar, o çizgileri sessizce siler. Patronunun adı, şirkette saygı ve çekinceyle anılıyordu. Onun gözlerinde ise hem tehlike hem de tarif edilemez bir çekim vardı. Bu hikâye; sessiz savaşların, görünmez sınırların ve en beklenmedik anlarda doğan bağların hikâyesi. Her kelimesi, bir bakış kadar hızlı, bir suskunluk kadar ağır. Ve artık, hiçbir şey ilk günkü gibi olmayacak.

Serhad, hızlı bir hamleyle elinden kapılan silahı alan adama baktı ve adamdan duyduğu ölüm kadar soğuk o son cümleyle, artık hayatının nefret dolu bir adamın ellerinde olduğunu anlamıştı. "Ölüm senin kurtuluşun, abimin katili. Ben de Hazar MÎRANOĞLU'ysam, seni benim elimden ölüm bile kurtaramayacak." "And olsun ki bu konakta bir gün bile gün yüzü görmeyeceksin, abimin yerine aldığın her nefesin hesabını verecek, ölebildiğin gün ancak rahata ereceksin."

[TAMAMLANDI] Ne yaparsa yapsın ölmeyi başaramayan bir avcı, ayaklarına kadar gelen ölüm perisinin ondan istediği vampir gözyaşını tek bir şey karşılığında kabul etmişti. Ölüm.

"Bu dünya ikimize dar solcu." soğuk metal alnıma dayandığında geriye çekilmek yerine elimi namlunun üzerine koyup biraz daha bastırdım. "Desene o halde, birimize çok yazık olacak."

Solcu Başkan ve dışlanan güzel çocuğun hikâyesi... BxB

İki yıl önce, kalbini susturan bir gülüş gördü. Adını bilmediği o adam, unuttuğunu sandığı her duyguyu geri getirdi. Şimdi Sergei Mikhailov, o gülüşün peşinden yeniden İstanbul'a dönüyor belki bulmak, belki bir kez daha yanmak için... Sergei Mikhailov Mahir Tunç