"Larin ERİS ? " diyen yabancı ses ile kaşlarımı çatmama engel olamadım. Bu da kimdi ? Dağılmış saçlarım ile başımı sıradan kaldırdığım da karşımda okul müdürü ile İnkılap hocası kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu. Saçlarımı önümden çektikten sonra ayağa kalktım. Ne olursa olsun benim için Saygı her şeyden önce gelirdi. Sınıfta gözlerimi gezdirdiğimde herkes oturmuş sadece ben ayaktaydım. Demek ki Müdür bey oturtmuştu geri. "Buyurum hocam ? " dediğim de gülümsemişti. "Demek Larin sensin ? " diye soru sorar gibi konuşmuştu. Başımı olumlu anlamda salladıktan sonra başını olumlu anlamda salladı. "Beni takip et SAMARA ! " diye konuştuktan sonra sınıftan çıkmıştı. Müdür sınıftan çıktıktan sonra şaşkın bir şekilde sınıfta gözlerimi gezdirdim. Harika... Bir lakabım eksikti. 💦💦💦💦 💦💦💦💦 TABİ BİLMİYORDU Kİ HAYATINDA HEP SAMARA OLARAK ANILACAKTI TA Kİ O HAYATINA GİRENE KADAR... Eğer KENAN İLE LARİN'in hikayesini merak ediyorsanız takipte kalın... 💦💦💦💦 💦💦💦💦 © TÜM HAKLARI YAZARIN ASOSYALLİĞİNDE SAKLIDIR...

BÖLÜMLER ARTIK YAYINLANMAYACAKTIR! "Bu şehirde adamın biri her öğlen bir deprem bekler." D. Madak Çaresizliği mesken bilmiş kalbi kaybettiği ruhunun son kalan artığıydı. İşte tam orada katilin parmağının isli dokunuşu duruyordu. Oradan kendine yol bulmuş o buzdan adam hayatını ilmek ilmek örgüleyen kanlı şişlerin sahibine ulaşmak için and içmişti. Her çırpınışının ardında umutsuzluğun doğurduğu bir sır vardı. İşte o sırlar günaha bent olmuş bedenlerin ellerinden çıkma yaralı sahifelerdi. İşte adam sonunda her sahifeyi kendine duvar ördü. Ve ezileceğini bile bile depremi bekliyordu... ••• Bu hikaye sana umut vadetsin diye yazıldı. Yeterki yarım bırakma ve sonuna kadar git güzel insan. Kalbinin toprağında bir umudun filizlendiğini hissedeceksin!

16 yaşında bir kız.Onun hiçbir şeyden haberi yokken olaylar kontrolden cıkmıştır. Dione, Glanstik soyunun son ejderha kızıdır.Kötü Drow ırkı Dione'nin gücünün peşindedir. Peki ya Dione kimin peşinde? Gittikçe gelişen ve büyüyen bir güç, yaklaşan savaşın habercisidir.

Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydiler. Ama ne Avcılar ne de kalan tüm insanlar aslında çocukluğunu güçlerini kontrol etmeye çalışmakla harcamış masum bir kız çocuğu olduğumu göremiyorlardı. Taki Avcılar beni buluncaya kadar. İşler artık daha kötü olamaz derken hem eğitmenimi, hem de yıllardır sakladığım kimliğimi birden kaybetmiştim. Ama her beyazın içinde bir siyah olduğu gibi, her siyahın içinde de bir beyaz vardı.Nereden bilebilirdim ki Avcı karşıtı güçlü bir grubun var olduğunu ve aslında binlerce kişinin Avcılar'a inanmadığını?Nereden bilebilirdim ki kalan numaraların istikametinin tam olarak bulunduğum yer olacağını? Ve nereden bilebilirdim ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını.