Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

"Sen ve ben, ikimiz şuan kayıp giden yıldızlar gibiyiz.Kimse bizim farkımıza varmıyor çünkü kimse gökyüzüne bakmıyor."

MUM OLMAK KOLAY DEĞİL KİTABININ DEVAMIDIR.

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Komşu komşunun külüne muhtaçtır... Hepimizin hayatında mutlaka gıcık olduğumuz birileri vardır. O insanın bize ve başkalarına yaptığı her hareketi ona karşı daha da gıcık olmamızı sağlar. "-Hey! Hadi gel bin,seni gideceğin yere kadar bırakayım Bu o gıcık mı bu? Evet,bu benim gıcık komşum. -yok istemez,siz gidin Dedim medeni bir şekilde. Kibarlıktan partlayacağım birazdan. -çok nazlısın be komşum Sinir! Gıcık!" Evet,onların hikayesi de böyle başlamıştı. İkisi de birbirlerine gıcık oluyorlardı. Ama zamanla Akselin Melise,Melisin ise Aksele karşı olan duyguları değişti. Artık onlarda bunu anlamışlardı. Komşu komşunun külüne muhtaçmış gerçektende...