"Senden neden çilek reçeli yapmanı istedim biliyor musun?" kafamı kaldırıp ona baktım. "Neden?" yüzündeki gülümseme korkutucuydu. "Çünkü Çilek Reçelinden nefret ediyorum ve nefret etmeye devam edeceğim aynı senin gibi." gözlerimin dolduğunu hissettim ama onun karşısında ağlayamazdım. Hayata bir sıfır geride başlamışk...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...