"Dokunma bana! Dokunma!". "Dokunacağım! Kocam değil misin!". "Değilim! Hiç bir şeyin değilim senin. Anlamadın mı bunu hala?". Ezo duyduklarına aldırmayıp İbrahim'in dudaklarına açlıkla saldırdı. Isırıyor, yalıyor, çekiştiriyordu. İbrahim'in onu itmesine aldırmadan daha da yapıştı kocasına. "Midemi bulandırma daha fazla. Dokunmanı istemiyorum anlamıyor musun!". "İbrahim sev beni. Kurbanın olayım sev artık!". "Her şeyi bilirken hala seni nasıl sevmemi beklersin?". "Seviş benimle. Lütfen!". "Sana...dokunmayacağım!". Ezo daha fazla ayakta kalamayıp yere dizlerinin üzerine çöktü. Birilerinin duymasına aldırmadan ağlamaya başladı. "Anne olmak istiyorum İbrahim. Bebeğim olsun, karnım şişsin, mememi emsin, bana anne desin...". "Sen asla anne olamayacaksın Ezo! Anla artık".

Ateş KARA. Adı gibi yakıcı,soyadı gibi karanlık... Ada KARA. Ateş'in karanlığına ışık,zararına yarar... Etrafta aşk var,bir o kadar da sır. Her şeyin bir sonu vardı,onlarında olduğu gibi... Saflığın tehlikeye, Tehlikenin saflığa tutkusuydu onların ki... Biri beyaza meftun,biri siyaha tutkun,iki kalp... "Arafta kalmış bir aşktı bizimkisi. Bir yanı CENNET,bir yanı CEHENNEM. Ne orası nede burası,tamda ikisinin ortası..." "Herhangi bir bölümün kopyalanması veyahut benzer bir kurgunun başka bir ad ile yayımlanması durumunda o kurgu tespit edilip wattpad platformundan kaldırılacaktır..." Yazmaya Başlanma Tarihi; 5 Şubat 2015 !!!"Aşk-ı Şedid" sözcüğünü bu platformda benim iznimi almadan kurgunuzda veya kurgunuzun adında kullanmayınız.!!!