Dolunay&Savaş

Karanlık yolda yürümeye devam ediyordu genç kız. Her şeyden habersiz gidiyordu. Karşısına çıkacak zorluklara, hayatının eskisi kadar toz pembe olmayacağını fark etmeden yürüyordu. Babasının biricik prensesi, annesinin meleği. Kardeşlerin biriciği olmayacaktı. Artık onlar yoktu. Daha farkında değildir belkide? Peki bütün bunları bilseydi yine de gider miydi? Karanlığa doğru yol çizer miydi? Sevdiklerini bir daha görmeyeceğini bilseydi, yine de gider miydi? Peki ya bu yolun sonunda ölüm o'nu kıskaçların arasına alacağını bilse, yine de bu yoldan geçer miydi? ♠♤♣♧ "Seni kaybediyorum." "Sen beni çoktan kaybettin!" Dayanılmaz olan neydi? Aramızdaki uçurum mu? Belki de sen. Belki ben. Belki de AŞK.

Senelerce aşık olduğum kişi şimdi üvey abim mi olacaktı? İmkansızdı bizimkisi. Defalarca imkansız olduğumuzu söylerdii.

Kaderinden kaçabilir mi insan?