Beyaz bir hayatım vardı. Beyaz bir ev, beyaz araba, beyaz giysiler... Acı bir hayatım vardı. Bana acı vermeyi seven bir babam vardı. Kurallar vardı cezaları olan. Kimseye diyemediğim yaralarım, sahip çıkamadığım bir annem ve yalnızlığım vardı. Ben yoktum aslında. Olmamı istediği kişi vardı. İçimde bir küçük Karan vardı büyüyemeyen, bir de büyük Karan vardı ortaya çıkamayan... Ardından bir his peyda oldu ruhumda bir yerde. O kadar tanıdık değildi ki adlandıramadım. Beni bu hisle tanıştırandan nefret ettim. Ama öte yandan... çok sevdim.

Bir kız. Ve onu delirten arkadaşları. Beraber yaşadıkları komik,eğlenceli,macera dolu anlar. * " 'Düşünüyorum öyleyse varım. -Descartes Üşeniyorum öyleyse yarın. -Ceren' Hayat felsefem budur arkadaşlar." *

"Lokum gibi adamsın,fıstık gibi sözlün var,benimle neden muhattap oluyorsun?" "Çünkü fıstıklı lokum sevmem." ©23042015 Tüm hakları saklıdır.

...Şu anda kendi cenaze törenimdeyim. Varlık ile yokluk arasında ince bir çizgide. Törene katılan herkes benim iyi biri olduğumdan bahsedip durdu. Bu tamamen bir yalandı. Beni doğru düzgün tanımıyorlardı bile. Bu dünya bir yalandan ibaret zaten. Törenden sonra eminim ki herkes o sıkıcı hayatlarına normal bir şekilde devam edecekler.Bu kötü dünyada iyi olmak neye yarar? Ben kötü değildim... ama beni hayat zorladı. Şu anda ölü olduğuma bakmayın, çok önemli bir detayı atlıyorsunuz: KÖTÜ KIZLAR ASLA ÖLMEZ. Ben Amber Crosswill ve ben kötü bir kızım. *12 Eylül 2015 tarihinde Gizem/Gerilim kategorisinde #1 olmuştur.

Bir kaza bir hayatı bu derece mahvedebilir miydi ? Simay'ın hayatı geçirdiği kazadan sonra bir daha aynı olmamıştı. Çarptığı araçtaki kişinin hayatını kaybetmesi üzerine ne onun dünyaya bakış açısı aynıydı ne de insanların ona olan bakışları... O artık herkesin gözünde katil olarak bilinen birisiydi. Pusuda bekleyen düşmanları gün yüzüne çıkmış onu yenilgiye sürüklüyorlardı. Simay'ın sığınacağı tek yer ailesinin yanıyken ailesi ona onu anladıklarını söyleyip deli muamelesi yapıyordu. Ne kalmıştı geriye ? Ailesi bile onu anlamazken diğerlerinin onu anlamasını nasıl bekleyebilirdi ? Her şeyin üzerine en yakın arkadaşları da ona sırtlarını dönmüşken onu hayata ne bağlayabilirdi ? O artık eskisi gibi bir kız değildi. Hiç gitmemesi gereken ortamlara girip hiç edinmemesi gereken alışkanlıklar edinmişti. Artık herkes ondan korkuyor ve çekiniyordu. O artık herkesin gözünde psikopat bir kızdan ibaretti. ~5 Haziran 2015 Tarihinde Yazılmaya Başlanmıştır~