Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yok...
Mutlaka vardır herkesin bir acısı bir hüznü bir yok oluşu... Şiirler her zaman benim yaralarıma ilaç olmuştur. Şiir yazan şiirin duygusunu anlayan insan benim için en değerli varlıktır.. Beraber güzel iki kelam edip birbirimizin acısını saralım.
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
Güzel bir kız . Karanlık bir dünya . Kız umudunu kaybetmiş. Aşk yok. Nasıl aşık olsun ki ? Görmeden de aşık olabilir mi insan ? Daha önce hiç aşık olmamış bir adam . İlk görüşte aşık olabilir mi ? Sadece gözlerine bakarak ... Ama o gözler farklı . O gözlerde kimsede olmayan bir karanlık var. Peki umut var mı ? O göz...
Tertemiz bir sayfayla yeni hayatına adım atan genç kızın izinsiz hayatına giren misafiri ....
Koca bir sessizlikti okyanusum, Her dalgasında çığlıkların kol gezdiği koca bir sessizlik. Susmaktı seni yaşamak, Bir ölü misali soğuk tenimle konuşarak susmaktı... Yağmur ki sana adamıştı kendisini, Bir ölüm perdesiyle uzattığı elini son nefesiyle tutmak uğruna...
