Sessiz ve bir o kadar da ürkütücü bakışları vardı. O kapkara gözlerini zifiri karanlıkta görmek zor değildi. Her zaman bu sokakta sigara içerdi. Çevresindeki düşmanları arkadaşlarından daha fazlaydı. Bu yüzden her zaman tek takılırdı. Bir gün gene o sokakta sigara içiyordu. Yalnız olmasını fırsat bilip yanına gittim. Benim geldiğimi fark edince yanımdan uzaklaşmaya çalıştı fakat buna izin vermedim. "Sadece beş dakika..."dedim."Ondan sonra seni rahat bırakırım" O kapkara gözlerini bana çevirdi. "Yalnız olmak sence de sıkıcı değil mi?"dedim. Suratını çevirerek sigara dumanını üfledi. Ciğerlerinden gelen cızırtılı bir sesle "Sen hayatında yalnız kalmayı denememişsin!"dedi."Hoş ben zaten yalnız değilim!" Söylediklerine anlam veremediğimden itici bir gülümseme ile cevap verdim. "Esrarengiz olduğun kadar da şakacı bir insansın"dedim. "Hayat bana şaka yapacak vakit bırakmadı ve yalnız olmadığımı söylerken sigarayı kastettim. Onlar benim en iyi dostlar listemdedir!"dedi.