''Bak ben bunu hep takacağım tamam mı?'' dediğinde göz yaşlarım daha hızlı akmaya başlarken küçük kollarını bedenimde hissettim. ''Ama sen böyle ağlarsan ben daha çok üzülürüm.'' ''Sen yokken bu bilekliğin bana hiçbir yardımı dokunmayacak Ela görmüyor musun?'' narin elleriyle gözümden akan yaşı sildiğinde bana bir daha asla böyle dokunamayacağını hissetmek canımı yakmıştı. ''Sen her bu bilekliğe baktığında beni, bende her bilekliğime baktığımda seni hatırlayacağım.'' diyerek bileğini gösterdiğinde gideceğine işaret olan Arzu teyzenin sesini duymuştum. ''Ela, hadi kızım gidiyoruz!'' Ellerini sıktığımda koca gözleriyle gözlerimin içine baktı ''Ela, ne olur gitme.'' ''Bir gün seni tekrar göreceğim, bunu sakın unutma'' dediğinde ne olduğunu anlamadan dudaklarını yanağımda hissetmem bir oldu. Belkide o an kalbimin sesini bile duymuştu. Ellerimi bıraktığında arkasına bakmadan koşmaya başladı, ondan bana kalan tek şey ise, bu bileklikti.

Çocukluktan sulanmaya başlanmış bir fidan sizce ne kadar gür bir çınar olabilir? Küçük yaşta tanışan ve zamanla birbirlerinde aşık olan Batuhan ve Zeynep'in yolculuğu... Bu iki çiftin evcilik oyunlarından aşk dolu bir yuvaya yolculuğu sizce ne kadar zor olabilir? Tam bir Galata aşığı iki çiftin Ankara'da başlayan aşkının yolculuğunun anlatıldığı bu roman sizleri içerisinde kaybolunacak bir dünyaya sürükleyebilir mi? Batuhan'ın aşkının peşinden koşuşu ve Zeynep'in hayalleri... Bahar ve güz... Umut ve Hüzün... Aşk ve Hayal...