O sırasında Özge ile konuşurken ben onu izlerdim. O kantinde çayını içerken ben yine onu izlerdim. O basket oynarken ben yine onu izlerdim. O yazı yazarken ben onu izler ve ne kadar muhteşem kalem tutuyor diye düşünürdüm. Kısacası ben onu izlemeyi seviyordum. İnsanın içini ısıtan o gülümsemesini seviyordum. Yani ben onu böylesine severken onun beni sevmemesi tam bir fiyaskoydu. Ama ben yine de beni sevmesini bekleyecektim. Ne olursa olsun beni sevmeliydi. Buna ihtiyacım vardı hemde fazlasıyla.

Hissettiği aşk duygusuyla bir bütün olan genç kadının, sevdiği adam tarafından hiçe sayılmasıyla başlayan hikaye.

Bana Ne Yaptın #3# •Bana Ne Yaptın serisinin üçüncü ve son kitabıdır. •Bu seri iğneleyici bir mizaha sahiptir. Okurken gülmenin yanında eleştirdiğim kişilikleri, olayları, durumları da anlamınızı dilerim. ©Tüm Hakları Saklıdır. -2014-

Bana Ne Yaptın #1# Üniversite birinci sınıf öğrencisi olan Eylül, kendisiyle aynı bölümde okuyan Poyrazdan hoşlanır. Ancak Poyraz onu sadece arkadaşı olarak görür. Eylül yaz tatilinde Antalya'ya gider ve burada karşılaştığı birinden erkekleri tavlama dersi ister. Ancak bu dersler beklediğinden çok daha garip geçmeye başlar. •Bana Ne Yaptın serisinin ilk kitabıdır. •Bu seri iğneleyici bir mizaha sahiptir. Okurken gülmenin yanında eleştirdiğim kişilikleri, olayları, durumları da anlamınızı dilerim. ©Tüm Hakları Saklıdır. -2013-

Aylar boyunca biz olmanın hayalini kurarken, garip bir şekilde biz olmuştuk. Daha doğrusu biz olmamıştık, sadece bir sırrımız vardı. Bize ait ilk şey olan sırrımız. Sadece ikimizi ilgilendiren bir sır. Birbirimizi en yakın arkadaşlarımızdan daha iyi tanıyacaktık. Beraber birçok şey paylaşacaktık. Gülüp eğlenecektik. Mutlu olacaktık. Belki sonunda üzülecektim ama kabul etmemek için bir sebebim yoktu. Belki yanlış bir şey yapıyordum ama kaybedecek bir şeyim de yoktu. Belki pişman olacaktım ama işin içinde o varsa ben de vardım. Bir de, benim korkağın teki olduğumu bilse belki de hiç böyle bir işe kalkışmazdı. Cesaretsiz, saçma korkuları ve takıntıları olan aptal bir kız olduğumu en başından bilseydi, bana o ilk mesajı atmazdı. Ama ben, korkak olsam da bu işte onunla olmaya vardım. Bu süreçte beni korkularımdan arındırıp iyileştirecekti, ama beni iyileştirdiğinin farkında bile olmayacaktı. Ve bu, beni ona her zamankinden daha çok bağlayacaktı. Ama bunu hiçbir zaman bilmeyecekti. Bu da benim sırrımdı. Benim küçük sırrım.

Aşk mafya cinsellik tutku gençlik nefret

Tüm Hakları Saklıdır ©. Arya Zeren, annesiyle babasının sürekli tartışmasından kaçmak için teyzesine gelmişti. Hayatında hiç kimse yokken, bir anda teyzesinin ortaklarının çocukları arasında ve yeni bir okulda buldu kendisini. Teyzesine gelirken bilmediği şey, aşkı ve nefreti burada tadacağıydı. Fırat'a aşık olduğunda ne sevgilisi olduğunu biliyordu, ne de bu aşkın ona getireceği acıyı. Hiç hesaba katmadığı şey, Fırat'ın en yakın arkadaşının da ona aşık olmasıydı. Ama Pamir farklı büyümüştü, başka bir adamla evli anne ve işkolik bir babayla. Arya ve Pamir birbirlerinin duvarlarını yıkıp aşkın kucağına düşecekler mi? Yoksa kendi hayatlarındaki acıların aşklarını yok etmesine izin mi verecekler? Genç Kurgu içinde en yüksek sıralama: #141 ♡

"Gel benimle." Dedi elini uzatarak. "Seni bir yere götüreceğim." "Nereye?" Diye sordum beni heyecanlandıran gözlerine bakarak. "Çok seveceğin bir yere." Dediğinde güldüm ve elini tuttum. Bir süre yürüdükten sonra önümüze kocaman bir kapı çıktı. "Burası neresi böyle?" Diye sordum şaşkınlıkla. Kocaman bir kutuya benziyordu. "Hadi, gel." Dedi ve kapıyı açıp içeriye girdi. Güldüm ve ben de içeriye girdim. Şaşkınlık içinde etrafa bakmaya başladım. O kadar güzeldi ki... Çimenlerin arasında rengarenk çiçekler vardı. Tam karşıda bir masa vardı. "İnanmıyorum." Diye mırıldandım Toprak'a dönerek. "Hayal gibi..." "Benim hayalim neresi biliyor musun?" Diye sordu ellerimi tutup. "Neresi?" Diyerek fısıldadım. Kalbim öyle hızlı atıyordu ki, heyacandan konuşamıyordum. "Burası." Dedi kalbimi işaret ederek. "Bana ait olan kalbin, kokun, ellerin, gülüşün, saçların, hayat bulduğum o gözlerin... Kalbinle anladım ben sevgiyi. Ellerinle tutundum hayata. Gülüşünle güldüm. Duru, her anımı, nefesimi sonsuza dek seninle paylaşmama izin verir misin?"

Umudunuzu bir insana, bir aşka ya da bir nesneye bağlayabilirsiniz. Bu sizi güçlendirir ve bir şeye tutunma sebebiniz olur. Pes edeceğiniz zaman umudunuzu hatırlar tekrar hayata dönerdiniz. Fakat bunu yaşamayan birine anlatırsanız, sizin aptal veya deli olduğunuzu düşünür. Oysa bilmez o kişinin kendi canından vazgeçecek kadar çok sevdiğini. Fakat ben istemeden olsa bile canımı verecek kadar sevdiğim adamı yüz üstü bıraktım. Fakat kim bilebilirdi ki başıma böyle bir bela açılacağını?