Giymiş dört parmak boyu etek, ince çorap ve topuklu ayakkabılarıyla kış günü karda buzda yürümeye çalışıyor. Gençler otobüs durağında ağız ağıza iğrenç. Ulu önder Atatürk çarşafı kaldırıp başınızı açın dediyse soyun da kıçını aç demedi. Ya o çikolata reklamlarına ne demeli. Yerken kendinden geçen kadınlar. Midem bulan...
Huzurun diğer adı,gözlerinin cennet yeşiliydi.. Bakışları tıpkı Karadeniz'in hırçın dalgaları gibiydi. Asi ama insanı kendine bağlayan, aşık eden, hayat veren.. Parlak dalgalı saçlarını, rüzgara karşı savurduğunda, etrafını esir alan kokusu adeta şükür sebebiydi.. Gülüşü, tüm kainatı önünde diz çöktürecek güçteydi.. Ö...
Bu güne kadar hep şiir yazdım. Şair olmadım. Bu gün yine şiir yazıyorum. Şair olmak için değil! Şiir olmak için. Kuru kuru sevmek yerine uzaktan sevmek yerine sevdiğimi emek verip satır, satır kıta, kıta şiir yapmak için. Sonra bana sorarsa benim için ne yaptın. Senin için şairlik ten vazgeçtim sırf sen şiir ol die.
Bir gülüşü vardı azizim. Hem bağımlısı yapıyordu kendine. Hem bitiriyordu içten içe. Hala afallıyor gözlerim. Cenneti görüp de cehenneme düşmüşcesine. Fark edemedim azizim. Çöldeki seraptan ibaret...
Fadime insanın Kendisi hikayem tamamen gerçek olaylardan etkilendiğim, karakterleri bile gerçek olan bir biyografidir. Nedenler ve sonuç ilişkisi vardır. Beni çok etkileyen suç ve cezanın raskolnokov 'u ve kırmızı ve Siyahın Julian 'ı bana göre insanın ta kendisidir. Umut ediyorum Fadime de öyle dediğinizi duyarım...
Zamana ve mekana uymaz bazen sözcükler... Kalıba sokulamaz duygular ve hisler... Ararız bizi zamandan ve mekandan koparacak birkaç şiir..
