Aşk her zaman mutluluk vermiyordu. Bazen öylesine acıtıyordu ki canını ; Birisi elini göğsünüze sokup nefesinizi kesmiş gibi hissediyordunuz. İşte şimdi ben de aynısını yaşıyordum. Birisi içimi oyuyordu sanki. Gözlerim görmeyi ret ederken yutkunamıyordum.. Böylesine canımın yanacağını hissedememiştim. Şimdi onun yanında bir başkası varken nikah memurunun sözleri çınladı kulaklarımda.. "İyi günden kötü günde ölüm sizi ayırana kadar " diyordu. Onları ne ayıracak bilmiyordum ama sözü edilen "ÖLÜM " bizzat ben olacaktım *- Bana bir hediye verildi. O da gözlerimi açtığımda kulaklarıma dolan kalp atışlarımdı. -* Başkasına ait bir KALBİN emanetçisiydi...

Aşk'ın en masum oyununu , hilebaz bir erkeğin aşkı için savaşmasına hazır mısınız?

Ben Alexis. Yüzyıllar önce vampirler ve kurtlar tarafından ölüm kararım alınmış ama hayatta kalmıştım.. Onlar benim öldüğümü sanıyorlardı.. Evet ölüydüm. Bir yanım yaşamıyordu.. Benim gibi olan kardeşim ölmüştü. İkizim , canım benim yerime can vermişti.. Yüzyıllardır saklanmış ve hayatta kalmıştım.. Ama bu kız sadece kokusuyla beni kendisine çekmişti.. Kucağımda başı geriye düşmüş parçalanmış bileği boşluktaydı.. " Artık benimsim peri kızı , sadece benim" Ben Alexsis Romonov , Yarı vampir yarı kurtdum. En yaşlı vampirden daha yaşlı bir USTA bir vampirim.. En güçlü kurttan daha güçlü bir alfayım.. Ben bir isyankarım.. Yüzyıllar boyu süren bir kaçış.. İntikam yemini eden bir adam.. Tüm bu hengamenin ortasında kalan bir kız.. Işığın olmadığı yerde karanlık hüküm sürer..

Herkesin bir derdi vardı bu Dünya da. Kimisinin karnı açtı , kimisinin pırlantası küçük. Kimisi yeni bir araba isterdi. Kimisi , çocuğuna bisiklet alacak parayı. Daha niceleri vardı Dünyada. Bazı insanlar çöpten çıkarırdı ekmeğini , bazıları bayat diye çöpe atardı. Kimisi , yanından geçen dilenciyi görmez , başka biri acıyan gözlerle bakardı. Ama hep bakarlardı. Belki vicdana gelir, birkaç kuruş atarlardı önlerine. Öyle ya ! O zaman vicdanları rahat ederdi. Onlar yardımını etmişlerdi. Tuana 'da onlardan sadece biriydi. Öylesine yanından geçilip giden , dilencilerden sadece biri. Sokak çocuğu derlerdi onun gibilerine. Oysa kimsenin aklına gelmezdi , sokaklar çocuk doğurmazdı ki . Işıl ışıl kafelerin önünden geçerken beresini daha fazla aşağı çekti Tuana. Kimsenin onu görmediğini bilse de bazen utanırdı üstündekilerden. Hele yanından geçip giden kızların kıyafetlerini gördükçe daha fazla nefret ederdi yaşadığı sokaklardan. On sekiz yaşında bir genç kız gibi değil de , bir erkek çocuğuna benzerdi çoğu zaman. Bu da işine yarardı çoğu gece sokaklarda. Üzerinde erkek montu , başında saçlarını kapatan beresi , kirli elleri , isten görünmeyen yüzüyle . Bilmediği ışıltılı dünyanın yanından geçip gitti. Geceye geçireceği sığınağına geldiğinde , kocaman bir küfür etti ağzına yakışmayan. Sokaklarda bunu da öğrenmişti genç kız.

"İyi" deyip telefonu kapattı. Ya da kapattığını sandı. Çünkü hala sesler geliyordu telefondan. " Bu oyun nereye kadar sürecek diyordu " bir ses.. Bu ses tanıyordum. Bu Karan'ın en yakın arkadaşı , Buğranın sesiydi. "Ömür bana aşık olduğunu itiraf edene kadar " " Ya itiraf etmezse, kızdaki inat ,sende bende yok , işin çok zor, hele evliliğin düzmece olduğunu öğrenirse seni kör kuyulara atar üzerine de beton döker" Ah canım benim beni çok iyi tanıyordu ama , allah aşkına bu adam ne saçmalıyordu ? "Öğrenmeyecek " dedi Karan. Boğuk sesi kulağımda yankılanırken , sinirle telefonu kapattım. Gözlerim aynadan Esrayla kesişti. "Bana spor ayakkabılarımı getir dedim. Hiç soru sormadan kutudan ayakkabıları çıkarıp önüme koydu. Annemin şaşkın bakışları altında , giydim ayakkabılarımı.. Bu arada kuaförde duvağımı takmıştı.. Tek kelime etmeden çıktım oradan. Sinir tepeme çıkmış , gururum ayaklar altındaydı. Demek bana oyun oynuyordu. Aynı öfkeyle gelinliğin eteğini toplayıp koşmaya başladım.. Ne bana deli görmüş gibi bakan insanlara aldırdım ne de yerlerde sürünen , leke olan gelinliğime.. Yıllar öce bir yerlerde aşkın tarifini okumuştum.. Rüzgar tenimi yalarken o geldi aklıma.. 1 Tatlı kaşığı romantizim. 3 Yemek kaşığı güven. 1 çay kaşığı paylaşım. 1 Pinçik şefkat. 1 çimdik eğlence 1 Kilo uyumluluk. Yarım su bardağı sabır.. Sabırdı , en son malzemesi , ve Karan tüm kotasını doldurmuş , başıma geleceklere hazırım diyerek bana hayatımın kazığını atmıştı.. Madem oyun istiyordu , o zaman oyun benim kurallarıma göre olacaktı... Önce işe şu sahte nikahı gerçek yapmakla başlayacaktım -

/Tamamlandı/ Hiç yapmayacak bir şeyi yapsanız , düşünün... Boşansanız mesela. Delice aşık olduğunuz adamdan. Ya da evden kaçsanız , yatak çarşafnızı sağlam bir yere bağlayarak sarksanız camdan. Sonra da hayatınızın aşkı zannettiğiniz bir kazmayla kaçsanız... Bence hiç kalkışmayın öyle işlere. Eleyin bunları ; Hamile kalsanız. Peki böyle bir haberle ne yapardınız? Boşandığınız o asalağa geri mi dönerdiniz , yoksa kendi halinize bir yaşam mı kurardınız ? Ya da ... İki yıl önce terk ettiğiniz ailenize , sırt çevirmek yerine geri mi dönerdiniz. Ben Merve Aslankılıç , ve kendi kaderimin kalemi elime alıp ailemin kapısına gitmekle birleştirdim. /Tüm hakları saklıdır. / İnstagram iletişim/asliipekli/ 500K 9Mayıs2017 600K 30Haziran2017 700K 2Ekim2017 Kapak Tasarımı / Emir Görür. Not/ Final olmuştur.//Bölümler düzenlendiği için bildirim gelebilir./

Küçük, masum kızımız Elif. Sert, karanlık adamımız Araf. İki insanın sürükleyici aşkı. Her şeye rağmen sevdiyi adama tutunan kız. Arafın karanlık hayatı, Elifin karanlık geçmişi. Her şeyin başladığı yerde ya onlar bitecek, ya da her şeyin bittiyi yerde onlar başlayacak.. Araf Ateş Elif Eylül Peki sonları ne? -" Mutlu son"mu yoksa "Mutlu sonsuzmu"

Umut Yılmaz, bir ay boyunca bir sapık tarafından takip ediliyordu. Bu sapık kapüşonunu kafasına geçirerek, her sabah onu okulun kapısında bekliyordu. Ve bir yılbaşı gecesinde kaçırıldığında koklatılan eter sayesinde uzunca sürecek derin bir uykudaydı. Uyandığında ise hiçbir şey aynı olmayacaktı. Uykusunda kaybettiği bekareti, onu intihara sürükledi önce. Daha sonra ise ölümün bir çare olmadığını anlayarak bu adamın cezasını çekmesini istedi. İçinde büyüyen öfke ve intikam arzusu acısıyla birlikte onu güçlendirdi ve adamdan kaçmaya, onu hapse attırmaya karar verdi. Bu yolda çekeceği acılar, onu güçlendirecekti. Bu, bir aşk hikayesi değildir! Bu, bir ayağa kalkma hikayesidir. Bu bir umut hikayesidir. Umut Yılmaz, inşaat garajından kaçtığında her şeye yeniden başlayacak kadar güçlüydü. Yılın ilk karı avucuna düştüğünde başka insanlara da umut olmayı istedi. Yılın ilk karıyla birlikte artık, Kar, Umut kokuyordu! *Yılbaşı aklımdaki kurguyu yazmama sadece vesile oldu. Sayelerinde içimde bir istek oluştu. İstediklerinden farklı bir hikaye, evet. Seçileceğimi de düşünmüyorum zaten, ama okumanızı ve vermek istediğim mesajı almanızı çok isterim.

"Sen gerçek misin?" Yaren genç adamın gözlerine bakarak gülümseyip, aynı tonda fısıldadı. Adamın aklını başından aldığından habersizce. Nefes kesici güzelliğini hesaba katmıyordu çünkü, tüm bunları yaparken. "Gözünde ki perdeyi kaldırmamı ister misin?" "Seni daha güzel görebileceksem neden olmasın ?" Adamın bu cevabının ardından sol elini adamın omuzunda sabitleyip gerinerek, sağ yumruğunu adamın gözünde patlattı. "Bak bakalım şimdi nasıl görüyorsun, hala güzel miyim Serkan?"

Gözlerimi yumduğum sırada karşımda beliren karakterler ve hayatlar bana o anı yaşamıştı. Kimdi bilmiyorum ama bana O yazmamı söylemişti. Siyah gözler kirli sakallar... Gerçek gibiydi. Ben onun için yazıyorum .. Hayalim yok iken karşıma rüyada olsa çıkan O kişi için... Bir rüya beni en fazla nereye kadar yükseltir ki..? Başkasının hayalini kendi hayalimmiş gibi kavramak var birde.. Umarım her bölümde hissettiğim duyguları size ulaştırabilirim... *** Genç kız uzun ince parmakları ile dokundu aynada ki yansımasına. Gözleri buğulanırken kayboldu aynada ki yansıma ve usulca fisıldadı. "Ama sen ben olmazsın... Sen O sun... Ve çok güzelsin..." Gözlerinde ki yaşlar usulca akarken yanaklarından görüş alanında ki aynada bir sima daha oluşmuştu. Bu sima önce hayatını mahveden sonra ise tüm hayatı olan O kişiye aitti. Kaşları çatık ve buzdan soğuk sesiyle konuştu. "Sen asla O olamazsın.. Kendini O sanma sakın!" Adamın sözleri hançer gibi saplanırken kızın kalbine kız gözlerini yumdu. Zaten O olmak istemiyordu. Onu bu hale getiren duygudan yoksun olan bu adamdı! Kız tam ağzını açmıştı ki içeri giren küçük kız şaşkınlık içinde Ona baktı.... Ve minik kollarını açarak Ona doğru koştu. Babası kızının neden böyle bir şey yaptığına şaşırırken. Kızının ağzından çıkan kelime Onu beyninden sarstı. "ANNE!.."