Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

** HER AŞK KENDİ CEHENNEMİNİ YARATAN BİR MACERADIR! ~ AH MARDİN AH, Yakıldı dumanın gönül yataklarına, Ömrün kazıldı töre mezarlarına, Şimdi bu vakitler, Mardin de bir adam gezer toprağına yaş damlar yanağına kan! Gözyaşıyla beler geleceğini ve bekler ona gelecek denileni... Gözlerinin burcundadır daima sevda denilen meret, Ve bekler inatla ilelebet... MIHLI aşiretinin merhametli adamı DERMAN, Düşmanı dostundan çok derler her zaman Oysa bilmezler mi ki yiğit düşmanıyla anılır Ve satılanların dünyasında pes etmeyenler daima kazanır! AH ADIYAMAN AH, Surların ardında gizlenir aşk çoğu zaman, Ve öyle bir aşktır ki bu; Gizli saklı duran tipik, kahpe bir düşman, Ardından vurur kimi zaman! Dilden düşmeyen ahların yüreklerde yankılanan acısının esiri, tutsak beyinlerin gönlü prangalı bilekleri kelepçeli gözleri kör mahkûmusun! Diyeti ödeyen ama hiç niyetiyle ölmeyen analarını hiçe sayan çocukların babası, Gözlerine sürme niyetine kan çeken kızların anasısın, Adamlıktan noksan yüreksiz erkeklerin var eşiğinde, Sevdalarını gönüllerince yaşayamayan âşıkların var kalp beşiğinde, Uzaktan bakınca.... Ama biri gezer Adıyaman sokaklarında, O adam ki sevdanın dili olsa da yazsa onu, Yüreğindeki kimsesiz jargonu döküp racon kesse keşke, Belindeki silahtan önce insanlığı konuşsa yine, Attığı her adımla yeri göğü inletse, Geçtiği sokakların selamını cebinde taşısa, Vardığı her köşe başında merhametini dağıtsa tüm kahpe zihniyetlere, Ah Adıyaman Ah, İşte böyle birini sakladın koynunda bunca zaman, Yolundan alacaklı bir yolcuydu diye mi bunca acın bunca çaban? Dağ gibi yalnızlıklardan düşürdün alazlı bir sevdaya, Eline kan sıçradı ARAF'ın, gözlerinin bebeğine ölüm! Söyle şimdi bize hangi vakit alınır ki öcün? ~ HER MACERA AŞKIN ADIDIR! **KİTAP O

DİKKAT!!! Eğer elinde süt, kola, ayran, domates suyu tarzı içecekler varsa kitabı okumaman önemle rica olunur. Aksi takdirde güleceğim derken telefonununa yada bilgisayarına bu içecekleri püskürtürsen, sorumlusu kesinlikle kitap değildir! Pekala, içeceğini yavaşça kenara koyduysan yutkun ve buraya eğil. Sana bir sır vereceğim. Senden başka kimse bilmemeli. Eğer bu kitabı okumaya başlarsan, kendisine ne yaptığını dahi unuttuğun kişiler tarafından kovalanabilirsin. Gerçek olmayan birine aşık olabilirsin. Saçlarını her sabah düğün maşası yapma ihtiyacı duyabilirsin. Kendini ortada mezdeke oynuyorken bulabilirsin ve tabiki hangi kapının ardında bir kova yeşil jelatin olduğunu asla tahmin edemeyeceksin. Buraya kadar okuduğuna göre cesaretli birisin. Hoşgeldin öyleyse. Hoş bulman dileğiyle.

Aspendos Yayınları ile anlaşılmıştır, kitap olacak. Çağla Gürpınar, stilettolarının yerleri dövdüğü bir çift uzun bacak olmanın yanı sıra dişli ve çekici bir kadındı. Yıkılmaz görüntüsü yıkılmışlığından geliyordu. 12 yaşındayken anne babasının yaşattığı travma onu duygusuz kalmak gerektiği kanısına ulaştırmıştı. Kimselerin bilmediği çaresizliği onu yapayalnızlığa ve güvensizliğe itiyordu. Kadir Tuna, evli kadınların bile hayır diyemediği lider ruhlu, ağır bir genç adamdı. Kadınlar... Oyuncaktı. Hayat ona güzeldi. Aşk sadece bazı eylemleri daha edepli söylemenin yoluydu. Türlü bağlantılarla sürekli hayatının bir köşesinde olan Çağla'yı gördüğünde de oynayabilecek miydi? Biri aşkın yıkıcılığına diğeri de cinselliğine inanan iki insan nasıl anlaşacaktı? "Lüks mekanın terasına açılan kapı aralandı ve içeriye stilettolu bir çift uzun bacak adım attı. " Güçlü Kadınların Yazarı

Hep sıradan bir hayatı olduğunun düşünen Zeynep, sıradan bir giriş yapmıştı aslında bilinmeyenlerle dolu hayatına. Aşka olan inancını yitirmiş olması, insanlara olan güvencini kaybetmesi, ona göre işkencelerle dolu hayatı tam bir noktada durur. Emir... Ve hayatını tek bir adama adar. Kim olduğunu, ne olduğunu umursamadan. Ama aşk yine üstün gelip her şeyi çözer mi? Bilinmezlikleri ortadan kaldırır mı? Acımasızlığı, umutsuzluğu ortadan kaldırıp yeni umutlara, sevgiye yelken açarak güveni geri getirir mi? HİKAYE TEKRAR DÜZENLENİYOR. BÖLÜMLER KALDIRILMAYACAKTIR. BAŞINDA ''EÇ-BÖLÜM...'' YAZAN BÖLÜMLER DÜZENLENMİŞ OLANLARDIR. Kitap kapağı => gozlerimdekissen

"Sana bir şey sorabilir miyim? " "Peki,sor" ... "Çocuğumun babası olur musun?" Hayattan zevk almayan iki kişi ; Zeynep ve Kerem... Hayat onları beklemedikleri bir anda birleştirdi,bakalım bundan sonra neler olacak? Hikayede +18 unsurlara yer verilecektir. @priscagmznr 'ın katkılarıyla...

Bir başka komedi hikayesi, fakat söz konusu olan Irmak, Deniz ve Ege'yse kesinlikle sıradan değil!

Amy, normal, sıradan, hatta gayet sıkıcı bir kızdır. Ta ki, kendisinden garip şeyler yapmasını isteyen CIA'e bulaşana dek. Yapması gereken tek şey, bahsettikleri kişiyle her gün vakit geçirmek, ona arkadaşı gibi yanaşmaktır. Casusluk yapacağı kişi kendisini sinir eden, dalga geçen, ukala biri olsa bile. Amy, tek kuralı ihlal eder; "işe duygularını karıştırma!"

Defne üç sene önce geçirdiği trafik kazasında ailesiyle beraber hafızasını da kaybetmişti. Henüz on dokuz yaşındayken anılarından yoksun bir şekilde hastane odasında araladı gözlerini. Aradan geçen zamanda hatırlayabildiği tek şey anne, babasının silik yüzleri, kardeşi ve karmakarışık hatıralar olmuştu. Geride kalan başka biri var mıydı? Bir sevgili... Canından çok sevdiği ama zihninde en ufak yer edinmeyen sevgili... Genç kız, Arslan'la yaptığı evlilik sayesinde her şeyi sil baştan yaşamaya başladı. Peki ya bir yerlerde hatırlanmayan bir sevgili varsa? ~~~~~~~~~~~~~~~~~ Her hakkı saklıdır. İlk yayım tarihi 09.08.2015 #17 Romantizm (03.03.2016)

(Şafak Serisinin 1. Kitabıdır.) Vuslat sesizliğinin içine ağırlığını katarak sunuyordu insanlara. O ağzını açtığında kimse konuşamazdı ve o sustuğunda kimse bir adım öne çıkamazdı. Yerini, gücünü, hakimiyetini ve hırsını kaybetmeyen nadir adamlardan biriydi. 13 yaşına kadar tanıdığı ailesi sırf sakin olsun diye ona bu ismi verseler de kıyametten önceki boğucu suskunluk olacağını tahmin edememişlerdi. O günün yeni yeni aydınlanmasını, karanlık bir ormandan izlemeyi seven adamdı. O Vuslat Kasırgaydı. O lakabını soyadından alan bir adam değildi, ortalığı yıkıp savurması ile güçlü bir fırtına olduğunu kabul etmişlerdi. Ve daha kötüsü, bu kez Vuslat Kasırga'nın hiç görmediği bir şafak sökecekdi, güne değil kalbine doğacaktı güneş... İnce uzun bir rakı kadehiydi yürekten sevmek, Narin, kırılgan ve ağır... Acı, mayhoş ve iç acıtan bir suydu aşk, Kavuran, sarhoş eden, akla düşüren... Beyaz bir yıldızdı kadın, Saf, asil ve güneş gibi sıcak... Siyah, saf bir geceydi adam, Asi, mert ve rakı gibi sert... Ve sevmek sesiz bir vuslatta başlayacaktı, yeni bir şafakta.