Cümlelerimin arasından çıkan tek kelime '' İmdat '' olmuştu. Neredeyim ben! Etraf karanlık ve sessiz. Ellerimde gevşeyemeyen bir ip hissediyorum ama kim yaptı bunu hala bir fikrim yok. Bulunduğum odanın kapısı yavaşça açıldı. Sanki güneş gören yarasa gibi gözlerim yanmaya başlamıştı doğrusu. Korkuyordum hemde çok... Bu yüzden kapattım gözlerimi bağırdım '' YAKLAŞMA '' diye. Elleri tenime değmişti o anda. '' Korkma '' sesi gittikçe yaklaşıyordu '' Korkma ki çözeyim seni. ''

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."