Η Αθήνα του εικοστού πρώτου αιώνα είναι σε αναταραχή. Ένας απεργός πείνας, μια ηχηρή απειλή για συνομωσία, εκλογές που πλησιάζουν, διαφθορά, φτώχεια και αστάθεια που σιγοβράζει μέσα στα τσιμέντα της. Μια ομάδα νέων και οργισμένων, παίζει κορόνα-γράμματα την μοίρα τους. Μια νοσοκόμα, ένας ληστής, ένας φοιτητής φυσικής, ένας καλλιτέχνης, ένας οικοδόμος, μια πρώην πόρνη, βρίσκουν κοινό δρόμο στην αντίσταση. Το όνειρο της ελευθερίας μοιάζει θολό. Διότι τώρα, η ελευθερία, είναι όσο υποκειμενική όσο δεν ήταν ποτέ. *Η ιστορία συνεχίζεται στο "Ημερολόγιο Ενός Γελωτοποιού" και μετά στο "Το Δίκιο το Έχουν οι Εξεγερμένοι". Αυτή η ιστορία είναι γραμμένη με τον ύψιστο σεβασμό προς όσους χάθηκαν στους αγώνες και όσους δώσανε μια μάχη ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Είναι αφιερωμένη σε όσους αγωνίστηκαν, όσους αγωνίζονται, και σε όσους θα αγωνιστούν. Η μέρα μας θα έρθει.

Η ζωή της Κατρίνα ήταν πάντα μια μάχη της σκλαβιάς και της ελευθερίας. Των κελιών που σε βάζουν οι σκέψεις και ο πόνος σου, και η ελευθερία της επιλογής μιας γυναίκας του εικοστού πρώτου αιώνα. Καθώς εκείνη κρέμεται μεταξύ της αιχμαλωσίας και της λευτεριάς σε εκείνο το μήνα και τα χρόνια, μαθαίνει πράγματα για εκείνη και τους διπλανούς της με τον πιο σκληρό τρόπο. Νιώθει τρωτή και ηττημένη μα ένα πράγμα μένει ανέγγιχτο: το ένστικτο της επιβίωσης. Το ένστικτο της γαμημένης επιβίωσης... -Από τις ιστορίες "Τα Πουλιά Δεν Κελαηδούν Την Νύχτα" και "Το Δίκιο Το Έχουν Οι Εξεγερμένοι"- *περιέχει γραφικές περιγραφές σεξουαλικής και μη βίας, χρήση ναρκωτικών και αναφορές σε ψυχασθένειες*

Όλοι ορκίζονται, πως δεν ξέρουν πως φτάσαμε ως εδώ. Πως όλο αυτό ήταν γραφτό για την ανθρωπότητα, για το πως εξελίχθηκε ένα πραξικόπημα σε εμφύλιο, και απο εμφύλιος έγινε εισβολή, και απο εισβολή έγινε παγκόσμιος πόλεμος. Ο Τρίτος. Ίσως είναι η φυσική ροή των ειδών του πλανήτη σε κάποια στιγμή της ύπαρξής τους να εξαφανίζονται. Μα τώρα θα είναι η πρώτη φορά που εξαφανίστηκε ένα είδος γιατί πολέμησαν τόσο λυσσασμένα μεταξύ τους που δεν έμεινε κανείς. Γι'αυτό βλέπω χώρα μετά απο χώρα να εξαφανίζεται κάτω απο τόσους μεγατόνους ΤΝΤ. Μήπως, λέω, μήπως, φτάσαμε στις τελευταίες μέρες του ανθρώπου; Αλλά έχω καταλάβει. Δεν μπορείς να σκοτώσεις ανθρώπους που δεν φοβούνται να πεθάνουν. Το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της τριλογίας Τα Πουλιά δεν Κελαηδούν την Νύχτα - Ημερολόγιο ενός Γελωτοποιού.