"Hayat, aslında aldığımız nefeslerin değil, nefesimizi kesen anların toplamıdır." Yaşamımdaki her şey rayında giderken aklının ona oynadığı oyunlar sebebiyle bir anda elindekileri, sevdiğini, hayallerini kaybeden genç bir adamın sıra dışı hikâyesi... Her şey, yerde bulduğu esrarengiz bir tren biletiyle başlar. Diğer insanlara görünmeyen hayalet bir trene biniş biletidir bu... Kaybedecek bir şeyi yoktur, kararını verip trene atlar. Ama bu trenden inmek, binmek kadar kolay olmayacaktır... Gecenin karanlığında deli bir hızla yol alan bu hayalet trende onu çok gizemli olaylar ve olağandışı maceralar bekliyor...

"Nereye gidersen git, arar bulur seni! İnsan kaderinden kaçabilir mi?" Ak köpüklü mavi sularıyla Akdeniz'in kıyısında, Sahra Çölü'nün hemen kuzeyinde, kara kıtanın denizle buluştuğu yerde, sarı bir kumaşın üzerine iliştirilmiş bir mücevher gibi parıldayan beyaz bir şehir vardır: Hammamet... Mağrip'in incisi... Yaşamayı seven mutlu insanların şehri... Mavi denizinin rengindeki evleri, kapıları, beyaza boyalı duvarları, pencereleri, balkon kafesleri, bol kedili, dar ve karışık sokakları ile Hammamet... O gün kentin sokaklarında her zamankinden farklı bir telaş göze çarpıyordu. İnsanlar hızla Medina Çarşısı'nı, çevresindeki meydanları, sukları ve sokakları boşaltıyor, evlerine ya da dükkânlarına çekiliyor, kapılarını ve pencerelerini sıkı sıkı kapatıyorlardı. Herkesin dilinde tek bir kelime vardı; fırtına... Koca şehir güneyli bir rüzgâra teslim olmuştu. Sokaklar bomboştu. Kaçabilen herkes bir yerlere saklanmış, fırtınanın dinmesini bekliyordu. Biri hariç...

En'lerde olmak ister insan. En büyük, en güzel ve en kusursuz. Ama insan bir şeyi olmadan yaşayamaz... Kalp. Evet, kalp. Herkesin bir gece yakıp küle çevirmek istediği... Ama bir kalp külken, zaten küle çeviremezsin. Yaşarsın, kalbini daha da acıtırsın. Büyürsün, kalbine güçlü olmayı hissettirirsin. Ölürsün, kalbin yaşamaz. Peki yaşarken ölü olmak? Kalbin buna dayanabilir mi?

"Bu kâğıt parçasına siyah mürekkep yardımıyla dökülen düşüncelerim ne kadar önemli olabilir ki? Öylesine karalıyorum bir şeyler işte ben. Birazdan kâğıdı kıvıracağım ve iple bir güzel bağlayacağım. Ardından hayali mektup kuşlarımdan birinin ayağına bağlayacağım mektubumu. Sonra o kuş kanat çırpacak, kanat çırptıkça uçacak ve tam göğsümün üzerine konacak. Sana gelmesi gereken bu mektup, senin yaşadığın yere ulaşmış olacak; kalbime." © Tüm Hakları Saklıdır. | 04. 10. 2014 | Kapak Tasarım - Beyzanur Yıldız.

Belki yüzünde solmuştu tüm aydınlıklar ama, Gözlerinde iz koymuş ışıltının masum parlaklığı... Ölümsüzlük nehrinden doya-doya tatmıştı zira, Sonsuzluk olmuş lanetli hayatının tüm faciası...

İçinde yüzdüğün bir deniz olmak isterdim, derinliğince masmavi. Yada yediğin bir meyve, ağzında mayhoş bir tat bırakan ama inan bana Marcus senin aşığın olmak istemezdim. Bu tanrının verip verebileceği en fena ceza.

Bu gün 23 Aralık 1972. Yazı milattan önce 3200 'de bulunduğundan beri bir çok gelişme oldu. Graham Bell, 96 yıl önce telefonu icat etti. Edison'ın ampulü icadından bu yana 93 yıl 2 ay 2 gün geçti. 17128 gündür oturma odamızda patlamış mısır yiyerek film izleyebiliyoruz. Son yüz yılın en zeki insanı öleli 17 yıl oldu. Einstein'dan sonra bilinen en iyi fizikçinin 31. yaşını kutlamasına 16 gün kaldı... Evren her geçen gün genişliyor ve İnsanoğlu kendini geliştiriyor. İnsanlığı bu güne getiren şey merak. Merak, sahip olduğum en asil özellik.

Mavi, kendi halinde yaşayan, etrafındaki insanlarla ilişki kurmayı sevmeyen ama kendi içinde kocaman bir dünyası olan gözlerinin rengini isminde taşıyan ve belki de hayatımızın içinde yer alan bir genç kızdır. Lisenin sonuna kadar asosyal şekilde yaşamış ancak Amerika’ya gidince asosyal kimliğinden sıyrılmıştır. Türkiye’ye geri döndüğünde ise onu yepyeni bir hayat beklemektedir. Bazen romantik, bazen komedi, bazen macera, bazen dram, bazen de aksiyon. Yani kısaca hayatın içinden bir hikaye. Mavi’nin hikayesi!