İkinci Bahar ''Bahar...ikinci şanslara inanır mısın ?'' Yeşil gözleri hüzünle doldu. Uzun kirpiklerinin gölgesi düştü kadının yanaklarına... ''İnanmam...Çünkü bana ilki için bile verilmedi şans...'' Adam kara gözlerini dikti kadına...O kadar güzeldi ki... O kadar şiir gibiydi... Nazım olası tuttu adamın... ''İnanman...
Aşk,uçurtmalara benzer paşam... Sen ne kadar seversen sev,ne kadar özgür bırakırsan bırak o kendi karar vermeli ne kadar yükseleceğine... Çocukluğumuz uçurtmalarımızdı bizim bir de sevdalarımız... Sevdalarımızı da böyle yaşardık,korurduk hatta kimi zaman ne kadar sıkı tutarsak tutalım elimizden kayıp giderdi ama mesel...
& Bir Aşk Masalı & Önce kadın oldu o... Çocuk olmadan , genç bir kız olmadan... Çünkü öyle dediler...öyle istediler... O da kendine biçilen rolünü kavradı hemen.. Çünkü o hiç kimsenin küçük kızı olmadı küçüğü , sevdiği olmadı... Yazıldığını düşündüğü kaderine razı geldi,kabullendi.. Ta ki onun tarafından sevilene kada...
Aşk ‘’Ayşegül….’’ Sesin tanıdık tınısı kalbimden ciğerlerime kadar tüm vücudumu yaktı… Doğru değildi… Bana dönmemişti… Beklemiştim… Sadece beklemiştim… Şimdi tamda tekrar yeni bir hayata başlayacağım gün… buradaydı… Yanımda duran adama baktım. Yalvaran gözleriyle ‘yapma ‘ diyordu. ‘’Gül Ayşem…’’ Bir kez...
"Nadir olan ne varsa nadir olan içindir." '' Gel buraya küçük dahi..'' derken ışıl ışıl yeşil gözlerine,dolgun kırmızı dudaklarına baktım.Omuzlarından aşağıya şelale gibi dökülüp ince beline değişini kızıl saçlarının,uzun bacaklarını süzdüm aç bakışlarla... Ben ona hep aç kalacaktım. Ne olduğu,kim olduğu ya da çaresiz...
Bir insan diğerini en çok ne kadar severdi? En çok ne kadar özleyebilirdi...? Aşkın sınırları olur muydu ? Ya da özlemenin... Beklemenin... Ne demişti şair ; ''Yıkıldı seni bekleyen şehir, artık gelsen de bir gelmesen de..'' Gelecek miydi? Tamamen benim olmaya...bende kalmaya...yıkılmadan içimde onu bekleyen şehir?
…Vesikalı Yarim… İnsan bir kere düşmeye görsün neler söylerler söylerler de bir tek Allah’ın kulu demez… İyi misin? Sen mi istedin? Hoş kim ister be sermaye olmayı? Kim ister ter kokuları altında kalmayı? Oysa en iyi bildikleri şeydir kınamak… aşağılamak hatta tükürmek yüzüne… Oysa kimse sormaz… Sen bu işi yapıyorsun...