Orada,annesiyle arasında kanlar içinde bir kağıt vardı. Elini uzattı ve güçlükle kağıdı aldı. Katlanmış kağıdı yavaşça sanki yırtılacakmış gibi açtı. İçinde yazanları okumaya başladı. '' Merhaba kızım, Bunu okuduğun zaman eminim ki karşında ölü bir şekilde yatıyor olacağım ve belki babanda aynı durumda olacak. Senden istediğim birkaç şey var kızım, bunları söylemek için ve sana seni ne kadar çok sevdiğimi hiç bir zaman anlatamadığım için üzgün olduğumu söylemek için yazdım bu mektubu. Kızım ağla ve acını çıkar çok acıyor biliyorum ama bir süre sonra sus ve bir daha ağlamamaya yemin et. Bunu benim için yap... Seni çok sevdiğimi unutma, babanda çok seviyor. Bunu unutursan amacına ulaşamazsın kızım. Senden istediğim şey değişmen. Sana en altta yazdığım adrese gitmeni istiyorum ama hazır olduğunda. Orada Tuna'yı bul, ona güven. O seni her şeye hazırlayacaktır. Kızım sana böyle bir şey yaptırmak istemezdim, istemezdik ama yapman gerek.' Bir sonraki cümlenin boyası kana karışmış ve okunamayacak kadar kötü olmuştu. 'Biz hep senin yanındayız. Bunu başarabileceğine inanıyoruz. Seni seviyoruz kızım. Sevgiler annen' Kapak tasarımı: Çok değerli okuyucularım arasından @SelinGurcuoğlu

Justin Bieber kimdir ? Taş, meteor, gök cismi...

Tıpkı bir okyanus gibiydi gözleri.. Masmavi ve derin. Kumral saçlarının arasından bana gülümsüyor ve mavi gözlerini parlatıyordu. O gülüşü hiçbir kızda görmediğimi fark etmiştim. İçten bakışları insanın tenini ürpertecek kadar derine işliyordu gerçekten. Ona "maviş?" dememle bana o okyanusu andıran gözleriyle tekrar bakmıştı. O kızı hayatım boyunca hiç görmemiştim. Neden rüyamda tanımadığım kızı gördüm bilmiyorum. Ama o gece gördüğüm rüya hayatım boyunca gördüğüm ve etkilendiğim en harika rüyaydı. Rüya görmeyi seven bir insan değildim çünkü rüyalardan çok kabuslarla iyi anlaşırdım fakat o geceden sonra o rüyayı tekrar görmek için uğraştığımı itiraf ediyorum. Her saniye o rüyam aklımdaydı. İşte o karlı güne kadar rüyalara inanmayan insanlardandım. O karlı ve dondurucu soğuk sabahın aslında hayatımdaki en güzel gün olduğunu bilmiyordum. Maviş'i bulmuştum. Rüyamı bulmuştum. Okyanusumu bulmuştum. Rüyalar gerçek olur muydu? Evet, benim gerçekleşmişti. Ama çok önemli bir detayı unutuyordum "En az rüyalar kadar kabuslarda gerçek olur.." KİTAP BİTMİŞTİR

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

(Hikayeye yeni başlayacak olan arkadaşlarım 30.Bölümden sonrası Wattpad'den kaldırılmıştır.) Her şey genç avukatın bürosuna gelen o ölüm kokan gizemli bir mektupla başlamıştı. Sicili uyuşturucu ve şiddetle dolu başarılı bir cerrah. Dağ evinde işlenen onlarca acımasız cinayet. Ve kurtarılmayı bekleyen onlarca masum insan. Ortalıkta dolaşan acımasız bir seri katilin pençesine düşen herkes ölümü ve acıyı tadarken. Genç avukat ve polisler bir kurban daha vermeden katili yakalayabilecekler mi ? Ya da onlarda mı acıyı ve ölümü tatmak zorunda kalacaklardı?

Biri "JUSTİN BİEBER" mı dedi? :D

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne