Günler geçerken tek bir çıkış yolu bile bulunmamıştı. Ama öğrendiği bir şey vardı o hiçbir yere gitmemişti o Rüyasında asılı kalmıştı. O artık rüyasının içindeydi. Onun Cenah’tan çıkışı yoktu. O gece Cenah’a bir Ay Parçası düştü. O Ay Parçası Mehir’di.

Umudumu yitirdiğim sokakta , yağmur damlaları göz yaşlarımı saklarken yalnızlığıma ölümle gülümsüyorum. İlahi adam ; ruhumda kapanmayacak yaraların sahibi. İntikamı ilke edinmiş adam...Şimdi düştük ayrı. Mutlu musun? İhanetin acı tadı boğazımda yumru gibi otururken hala seni sevmem normal mi ? Şayet bir gün beni hatırlarsan eğer kendi kalbini söküp kalbimin üstüne koyacak kadar çok sevdi de. Şimdi adımın hakkını vererek vedamı ediyorum. Ben gidiyorum. el' Veda .