Stella Moore w starej szkole, była bardzo popularną dziewczyną, lecz po przeprowadzce przeistoczyła się w największego kujona, w dziejach. Od czterech miesięcy ubierała się w niemodne, zakrywające i oszpecające ją ciuchy. Czuła, że tak jest lepiej, wolała gdy nikt jej nie zauważał. Nienawidziła, tak zwanych ''popularsów'', a wręcz gardziła nimi. Nie spodziewała się, że jej życie wywróci się o sto osiemdziesiąt stopni, kiedy nieświadomi niczego rodzice wyślą ją do pracy w jednym z wielu Sex Shopów należących do ojca najpopularniejszego, najbardziej bezczelnego i przystojnego chłopaka w szkole. Miała nauczyć się wartości pieniądza, a czeka ją lekcja życia jakiej nigdy nie zapomnij. -------------- Opowiadanie napisałam sama. Wszelkie podobieństwo do innych dzieł jest przypadkowe. Proszę o przestrzeganie praw autorskich.

Czy jeden głupi esemes wysłany przez pomyłkę po pijaku może zbliżyć do siebie dwójkę ludzi? Opowieść z dużą ilością humoru, przynajmniej taką mam nadzieję. Na początku wszystko jest pisane w formie sms ale potem się to zmienia a po wiadomościach zostaje tylko pamięć. Nieznany: sorry za te wiadomości w nocy, byłem pijany i pomyliłem numery Ja: byłeś pijany? Kurde, że też na to nie wpadłam Nieznany: mam nadzieję, że cię nie obudziłem Ja: coś ty kto normalny śpi w nocy z niedzieli na poniedziałek Nieznany: okay, wyczuwam tą ironię Nieznany: przepraszam Zapraszam na część drugą - Love you Lydia #1 in fanfiction 18.02.16

"@sexwithstyles Podejmę wyzwanie @harrystyles, przez rok codziennie będę pisała do ciebie "Hi Harry...", przekonamy się czy zwrócisz uwagę na kogoś tak zwykłego jak ja..." ________________________________ Wszelkie prawa zastrzeżone. Książka nie jest tłumaczeniem. Wszelkie podobieństwa są przypadkowe. Autor: martyna10151216 Okładka: citrustree 08.07.2015 #53 in Fanfiction 10.07.2015 #36 in Fanfiction 11.07.2015 #24 in Fanfiction 16.07.2015 #20 in Fanfiction 19.07.2015 #10 in Fanfiction 24.07.2015 #6 in Fanfiction 1.08.2015 #5 in Fanfiction 12.08.2015 #4 in Fanfiction 17.08.2015 #2 in Fanfiction

Kiedy po szkole przychodzi czas na zadania i naukę Shawn codziennie pisze do Perrie, swojej koleżanki z klasy i jednocześnie najlepszej uczennicy, z pytaniem: jaką mają pracę domową. Dziewczyna odpisuje mu zawsze, mimo tego, że on poza pytaniem o pracę domową nie wykazuje nią większego zainteresowania, ona od początku liceum jest w nim zauroczona. Co jeśli zainteresowanie jej osobą wykaże ktoś inny? Ktoś, kto co przerwę podrzuca do jej szafki liściki? Czy wtedy Shawn odejdzie na boczny tor? A może właśnie wtedy zacznie się nią interesować?

Od kiedy chłopak Perrie Flower- Shawn Mendes i jej najlepszy przyjaciel- Noah Greenson wyjechali na roczne warsztaty koszykarskie, życie dziewczyny zamknęło się na powrót w książkach. Wakacje minęły tak szybko jak się zaczęły i znowu szkoła, obowiązki i zadania wróciły do porządku dziennego dziewczyny, ale wszystko to nie było tak okropne do zniesienia, ponieważ cały rok nauki umilały jej wiadomości od Anonimowego Przyjaciela, które zostawiał w szafce szkolnej Perrie. Rok zleciał szybciej niż mogłoby się wydawać, a wraz z rozpoczęciem trzeciego i ostatniego już roku liceum, do szkoły wraca drużyna koszykarska. Czy Noah i Shawn to ci sami nastolatkowie, którzy opuścili Perrie rok temu? A może to właśnie zabawna i sarkastyczna Perrie Flower zmieniła podejście do życia? I co jeśli dziewczyna zapragnie w końcu za wszelką cenę dowiedzieć się kto jest jej Anonimowym Przyjacielem? >kontynuacja losów bohaterów homewrok<

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]