„Myślę... myślę, że skoro wszystko jest skończone, to po prostu powraca w migawkach, wiesz? To jak kalejdoskop wspomnień. Po prostu wszystko wraca. Ale on nigdy tego nie robi. Myślę, że część mnie wiedziała od chwili gdy go ujrzałam, że tak się stanie. Myślę, że najgorszą częścią tego wszystkiego nie było to, że straciłam jego. Tylko to, że zgubiłam siebie." okładka: @itssoochanel

Dwanaście lat. Dwanaście długich lat pozmieniało ich oboje. On już nie jest tym samym sześcioletnim chłopcem z podbitym okiem. Ona nie jest już tą samą pięcioletnią dziewczynką chowającą się za plecami siostry. Czy uda im się odkryć prawdę nim znów będą musieli się rozdzielić, tym razem już na zawsze? A może jedno z nich już wie? "Ja wiem kim jesteś. Teraz ty mi powiedz, kim ja jestem?"

„tak, wiem, że cię zawiodłem, ale czy to za późno, by powiedzieć, że jest mi przykro?" › opowiadanie jest pisane przeze mnie i zabrania się jakiegokolwiek kopiowania. ‹