Bir kız düşünün; İlk defa aşık olan ama hevesi kursağında kalan, Hayal kırıklıklarıyla savaşan, Her şeye rağmen dik durmaya çalışan, Fazla kiloları ile başı dertte olan ...Jasmine... Sevgi dolu yüreği, masum hayalleri olan, 15 yaşında annesinin meleği, babasının prensesi olmasına rağmen sevdiği adamın kadını olamayacak kadar çirkin olduğu söylenilen Jasmine Ve kendini hiç ummadığı şeyleri yaparken bulup AŞK MI? GURUR MU? ya cevap arayan Jasmine..

Arkamı döndüğümde görmeyi umduğum son kişi orada duruyordu. Dağınık saçları, beni her gören kişide olan şaşkınlık ve bir çift siyah göz. Bütün beklediğim bu değil miydi? Koşup kollarına atılmam gerekiyordu. Tabii gerçek olsaydı. Brad bana doğru iki adım attı. Artık karşımda duruyordu. Adımı yineledi. Sabit siyah gözlerini benden bir an bile ayırmadan bakıyordu. Başımı iki yana salladım. Değildi. O değildi. Artık ona bakmak dayanılmaz bir hal alıyordu. Elini yanağıma koyarak parmağını yüzümde dolaştırdı. Dokunuşuyla gözlerimi kapattım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başladı. Şefkat, özlem ve çaresizlik kalbime doldu ve boğucu bir çaresizlik hissettim. Ben ona bakınca, gözleri biraz irileşti, ama ifadesi ve duruşu değişmemişti. ''Gerçeksin.''