Babası mafya olan bir kız... Okulda çok tehlikeli ve hiç kimse onu sevmiyor. Ama onun sevilmemesi soğuk davranılmasından değil mafya olmasından.. Okulda birçok düşmanı var.. Ve okulun en tehlikeli çetesinden. Aslında Gamze kötü bir karakterli insan değil, mafya olması kaderi.. Gamze babasının pis işler yaptığını biliyor ve ondan oldum olası nefret ediyor bunu babası da biliyor. Gamze biraz karanlık birazda iyi insan.. Bu hikâyede de Gamze' nin karanlık gözüken masumi hayatını okuyacağız...

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.