Yıl 1997, aynı iple intihar etmiş bir çift. Bulunduklarında yanlarında sadece bir not. Evde ise tek bir ses, bir ağlama. Ama normal bir ağlama değil, bir bebek. Ölen çiftin bebeği. Sanki ailesinin intiharını, ölümünü farketmişçesine ağlıyor. Sokaklarda ise evdekinin aksine bir kalabalık. Ambulans ve polislerin siren sesleri, meraklı ve acılı bir kalabalık. Yıl 2001, 5 yaşında bir çocuk. Annesi ve babası yok. Çocuk esirgemede kalıyor. Tamamiyle yanlız. Yanına gelen bakıcıdan habersiz, camdan dışarıyı seyrediyor. "Mrs. Lizz" "Efendim canım?" "Dışarıda bir kadın var, ama bacakları yok." Yıl 2003, küçüklüğünden bu yana yaşadıkları yüzünden psikolojik sorunları olan 8 yaşında bir kız. Akıl hastanesinde. Garip şeyler görüyor ve duyuyor. Doktorlara göre durumu çok kötü. Yıl 2007, o kız şimdi 12 yaşında. 4 yıllık tedavi süreci sona ermiş. Ve bu kız bir aile tarafından evlat edinilmiş. Alice ailesinin neden intihar ettiğini bulabilecek mi ? Gelin bunu beraber öğrenelim...

14 yaşında yazdığım bir hikaye. Birçok eksik var farkındayım. Ancak lütfen, 14. En azından burada dursun, 14 yaşında iyi iş çıkardığımı düşünüyordum. Dolayısıyla o yaşlardaki kitlenin hoşuna gideceğini de biliyorum. İyi okumalar. -Beyza Doğuç.

Okulunda başarısıyla ve guzelligiyle dikkat çeken Güneş 3.sinifa (11) geçmiştir. Okulun psikopat ve aynı zamanda en yakışıklı çocuğu olarak bilinen Atakan , okul mudurunun sadece bu seneligine verdiği sınıf değişikliği kararıyla Güneşle aynı sınıfa düşmüştür.Buda yetmezmiş gibi Guneş'in kız kardeşi sırf Atakan için kendi okulunu bırakıp Güneşin okuluna geçmiştir. Güneş daha kendini Atakan'dan koruyamazken birde kardeşi çıkar ortaya. Güneşin ondan nefret etmesi ve bu nefretini gerek sozel gerek bedensel surekli dile getirmesi Atakani sinirlendirir. İkiside birbirinden uzak kalmak için çabalarken aslında dahada yakinlasirlar. Ve her yakinlastiklarinda Atakanin karanlık yönleri Güneşin eline koz olarak geçer. Peki Atakan o karanlığa Güneşide hapsedecek mi? Yoksa Güneş o karanligi kendi ışığıyla aydinlatabilecek mi?

Siz hiç suç işlemek zorunda kaldınız mı? sizi buna mecbur eden biri yada birileri oldu mu? olmadıysa şanslısınız ,çünkü ortalıkta gördüğünüz ve görünce belkide insanın dizlerini hatta yüreğini titreten bazı kaba saba görünümlü adamlar vardır kimileri kabadayı der kimileri de mafya , aslında o görmüş olduğunuz insanların bazıları da o görünüme bürünmek istememiş ve hatta hayal bile etmemişlerdir yani anlayacağınız onları bu duruma bazen şartlar iter yapmış olduğu gayrı resmi işleri zoraki yaparlar, yaşamak için yapmak zorunda kalırlar.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."