Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

"Ruhum kanlı ellerimde can çekişirken, aldın ellerimi avuçlarına..Usulca açtın birbirine kenetlenen kan içindeki parmaklarımı..Buldun yok olmaya yüz tutmuş olan ruhumu kuytu köşede..Sevdin..Öyle güzel sevdin ki, ruhuma dokunduğun yerden hayat buldu bedenim.. Vazgeçme ne olursun..Yok olacağımızı bilsen bile vazgeçme." ..Çocukken fırtınayı iliklerine kadar hissetmiş bir kız ve kızın ruhundaki yıllanmış fırtınanın orta yerine yıldırım gibi düşen bir adamın hikayesi.. Bu sabretmeyi bilenlerin hikayesi. 22.08.2016

Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumiyetini ve en önemlisi asla sahip olamadığı ruhunu arayan bir serseri. Ayaz Haznedar. "Şarkılara neden parça deniyor biliyor musun Safir? En ihtiyaç duyduğun anda eksik bir yanını tamamlayıveriyor bir tanesi çünkü. Sen yıldızların benim için yazdığı bir parçasın Safir, dünyamın karanlığına dayanamayıp beni terk eden ruhumun yerini doldurmak için bestelenmiş, dünyanın en güzel şarkısı." Ve bu ruhsuz serserinin kalbine dokunmayı başarabilen, Safir gözlü, kırık dökük bir melek. "Ve şimdi çal benim için Safir. Var olabilecek tüm sesler sussa bile sen, benim için çal...""

İntikam... Beni bu kişi olmaya zorlayan şey intikamdı işte. Basit bir sözcük ama içinde birçok duygu barındırıyor; öfke, kin, acı... Çalınan çocukluğum... O günden sonra içimdeki intikam aşkı bir gram olsun eksilmedi. İntikam ateşiyle yanıp kavruluyordum. Bunu bana, aileme yapanlardan intikamımı alana kadar da sönmeyecekti. Buna izin vermeyeceğim! ~11.03.2016~ © Tüm Hakları Şahsıma Aittir. •SİYAH-BAYAN•

"Kimseye güvenim kalmadı benim." dedi kuru bir sesle. "Yanından gitmem için mi söylüyorsun bunu bana?" Sesimi onunki kadar ifadesiz tutmaya çalışmıştım ancak boğazıma oturan yumru buna engel olmuştu. "Yanımda kalman için söylüyorum." diye itiraf ettiğinde sesi acı çekiyormuş gibi çıktı. Yıkılmaz Doğu Keskin'i ilk defa yıkılırken görüyordum.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Düzenlenmekte

O, can veren gülüşü olmasa solardım karanlık gündüze. ~18.12.2015~

"Önüne ördüğü buzdan duvarlar ileriyi görmesini engelliyordu genç kadının. O kadar üşümüştü ki artık ellerini hissetmiyordu. Öylece köşeye sinmiş ölümü bekliyordu. Kuzey'den gelen rüzgar içinin biraz daha titremesine sebep olmuştu. Ama bilmiyordu ki rüzgar beraberinde güneşi de getirmişti..."