Karanfillerle donanmış sesi içimdeki ilkbahar salıncağını sallandırırken kafamı kaldırıp gökyüzüne bürünmüş gözlerine baktım. Biçimli,anlamlı, sonsuz ve sınırsız.Hiçbir şey dokunamadı karşımda duran gökyüzüne o an benden başka. started :: 12.06.2015 finished :: 01.09.2015

Bir kız düşünün; Güzeller güzeli bir laz kızı, dil öğrenmeye ve dövüş sanatlarına meraklı, çok çabuk sinirlenebilen ve sadece istediği zaman sakar!.. JUNGKOOK; Bts grubunun; tatlı mı tatlı, sevimli mi sevimli, gıcık mı gıcık, sapık mı sapık, yetenekli mi yetenekli küçük üyesi... Bakalım bu birbirinden alakasız iki insan arasında neler olucak?¿ NOT: Küfür içerir. +16.5

Bir çocuk düşünün ; Okulda ezik , dışarıda korku salan gözlerindeki kuyuya bakmaya dahi korkulan , tepkisiz bir o kadarda duygusal.... Bir kız düşünün ; Her yerde her zaman 1. olmayı kendine görev bilmiş tatlımı tatlı , sevimli mi sevimli bir o kadarda arza , üşengeç ve sakar... Bakalım bu zıt kutupların bir birine olan çekim kuvveti bir fırtına etkisimi yaratıcak yoksa sonsuz bir sessizlik mi?¿ NOT:Küfür içerir. +17.5

♠️Epsilon Yayınları ile raflarda yerini alacak. ♠️ /Tüm hakları Epsilon Yayınları'a devredilmiştir. İsim, konu çalıntısında yasal işlem başlatılacaktır. / Dudakları dudaklarıma değerken ikimizinde gözleri hafif aralıktı. Ben pes edip gözlerimi kapattığım zaman hayatımdaki en tehlikeli şeyi yaptım. Hissettim. Araladığım dudaklarımı ele geçirdi , ellerini yavaşça bedenime sararken beni daha çok kendine çekti. Etrafımızda sadece saatin 'tik tak' sesleri ve heyecandan atan kalbimin sesi vardı. Titreyen ellerini ve dudaklarını benden çekince hafif yaşlı olan gözlerini yavaşça açtı ve beni kavuran o kelimeleri söyledi... "Seni öyle seveceğim ki kadın; Kalbimde ki mührü sana bahşeden melekler bile kıskanacak... " // " Bir karanfil gibi solma sevgilim." ♣Yazılma Tarihi : 21 Mayıs 2015♣ ♣Bitiş Tarihi : 09 Ağustos 2015 ♣ Not: Evet kapağımız bu ❤️

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

2 yıl boyunca lisede ezik olarak çağırılmak? Dışlanmak? Sevdiği çocuk tarafından okulun önünde rezil edilmek? Bir kız bunları nasıl taşıyabilir? Bence artık değişim zamanı! Bir de edilmiş intikam yemini... Peki gerçekten Mertcan Karahan'ı pişman edebilecek miydi? Ya siyah vardı ya beyaz, benim hayatımda griye yer yoktu. Ya mutsuzdum ya umutsuz. Ya aydınlıktım ya da tam karanlıktım. İşte ben buydum ya vardım ya da hiç yoktum...