"Bundan sonra ezme taraftarıyım." *İntikam Değişimi hiçbir kitabın özentisi değildir. Sadece wattpad üzerinden yayınlanan bir kitaptır.*

'Neden yaptın? Neden canımı yaktın? Neden şimdi peşimden geldin?' Göğsüne vurarak konuşmaya devam ediyordum. 'Neden benimle ilgileniyorsun?' Justin bağırdı. 'Çünkü seni seviyorum.Anladın mı? Kendime engel olamıyorum ve yanında olmak istiyorum.Sana bunları belli etmek istemediğim için, benden uzak durman için sana soğuk davranıyorum.Hasta olmanı ya da üzülmeni istemiyorum çünkü ben aşık oldum.' Ağlamam daha da şiddetlenirken hızlıca belimden tutup beni kendine çekti ve ıslak dudaklarını hissettim.İlk kez öpüştüğümüzdeki gibiydi ama daha içtendi.Şimdi beni gerçekten sevdiği için öpüyordu.

Lütfen okuyun arkadaşlar vote bırakmayı unutmayın

Kendini bildi bileli aşık bir kız. Bir üvey ağabey. Yalanlarla dolu bir hayat. Ve aşktan doğmuş bir nefretin öyküsü. Güçlü bir aşk, saf bir nefret.

- '' Hey millet buraya bakın ! '' kahretsin herkes bize bakıyor. - '' Bu ezik beni seviyormuş.'' bunu demesiyle herkes kahkaha atmaya başladı.

Kim tahmin edebilirdi ki hayatının aşkını iş yerinde bulabileceğini... Aslı ile Yalçın'ın doludizgin aşkı seni bekliyor. 12.12.2015

DİKKAT ŞİDDET VE ŞAMARLAMA İÇERİR. Eylemin yaptığı brownie lerden 5 tane yedikten sonra arkamda bir sızı hissettim. Doğuş sırtıma öyle bir vurmuştu ki dalağım ağzımdan çıktı sandım. Ağzım brownie doluyken Doğuş'a 619 hareketini yaptım. Fazla smack down izlemenin yan etkileri. ''NAPIYOSUN ARYA BEYNİMİ KIRDIN'' diye kafasını tutmaya başladı. ''Tabi varsa..'' sinirden dört köşe olmuşken edepsizce kahkaha attım. Biz ağız burun girmişken Doğan bizi ayırmaya geldi. Arada onuda şamarladım. Bir elimle Doğuş'a vururken diğer elimle Bizi ayırmaya çalışan Doğan'a vuruyordum. Babamın sesini koridorda duyunca hemen ayrıldık. Son halimiz ise ben Doğuş'un ağzına brownie veriyordum. Doğan'da tabağına küçük bir dilim brownie alıyordu.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Kitabın başlangıç tarihi 12/09/2015. #1 Bilim kurgu **Dikkat! Parola Yayınevi ile yapılan anlaşma ile Unutulmuş: Türkiye iki ayrı kitap şeklinde basılacaktır. İlk on bölüm tanıtım amaçlı bırakılmıştır, kalan bölümler kaldırılmıştır** 21 Aralık 2012. Maya takviminin son günü. Çoğu kişinin bir şey olacağına inanmadığı, ufak bir kesimin ise dünyanın sonunun geleceğine inandığı o 'büyük gün'. Ben de çoğu kişi gibi o gün bir şey olacağına inanmıyordum. Daha fazla yanılamazdım... 21 Aralık gününün ilk saatlerinde Dünya'nın bir ülkesi hariç bütün ülkelerinde aynı virüs yayılmaya başladı. 21 Aralık günü ailemle birlikte sabah kahvaltısı yaparken, korku dolu spikerin söyledikleri bugün bile kulağımda. Spiker, gece saat 12'yi geçtikten sonra Dünya'nın bütün ülkelerinde aynı virüsün görüldüğünü söylemişti. Virüsün kim tarafından oluşturulduğu ya da tedavisinin olup olmadığı şimdilik bilinmiyordu. Bilinen tek şey virüsün, insanları birer zombiye dönüştürdüğüydü. Spiker o kelimeyi söylediğinde kendime hakim olamamış ve gülmüştüm. Keşke gülmeseydim... Haberler bittikten sonra ailemle şaşkın bir biçimde birbirimize baktığımızı hatırlıyorum. Haberlerde söylenilenler gerçek miydi? Yoksa bizim o harika medyamız oyuna mı gelmişti? Her şeyden önemlisi şimdi ne yapacaktık? Benim okula gitme saatim gelmişti. Anne ve babamınsa işe gitmeleri gerekiyordu. Bakanlıklar herhangi bir açıklama yapmadığına göre durum o kadar ciddi olamazdı. Sonunda hepimiz hazırlanarak evden çıktık. Keşke hiç çıkmasaydık...

[KİTAP OLDU] Bir masalın baş kahramanlarıydık biz. O, gargamel, ben şirine. O, siyah, ben beyaz. O, gece ben gündüz. O, ay, ben güneş. O, ateş, ben su. O vardı, bir de ben. Biz yoktu. Bu masalda mutlu son yoktu, pinokyonun yandığı, uyuyan güzelin asla uyanmadığı, pamuk prensesin o elmayla zehirlenip öldüğü bir masaldı bizim ki. Mutluluk bana haramdı, bana cehennemi vaat etmişti o. Cennet, bana yasaktı. Ben yasak elmayı yedikten sonra cennetten atıldım, ben kaybettim. "Senin olduğun yerde ben kül, benim olduğum yerde sen buhar olursun güzelim, uzak dur benden." •NOT: 7. Bölümden itibaren bölümler kaldırılmıştır. 25.09.2015