Bir kütüphane, ne şiirlere tanıklık etmiş. Sıradan bir kız, kütüphaneyi kendine ütopya bellemiş. Bir sürü dünya, kızın kalemi tarafından takipçilerini mutlu sonlarına asla çalınmadığı bir dünyaya götürecek. Bir çocuk, kupa kralı. Kıza göre onu anlatmak için daha fazla söze lüzum yok. Küçük notlarla, kızı gömüldüğü yerden çıkartan bir çocuk. Kaybolmuş bir hayatın, gökyüzünün farklı renklerini görmeye çalışma hikayesi. 'Nereye gideceğini bilmiyorsan, gideceğin yerin bir önemi yok' Tüm hakları saklıdır. Hiç bir hikâyeden esinlenilmemiştir. Kurgusu aynı olan başka bir hikaye olması durumunda yazara ulaşmanız gerekmektedir.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."