Elizabeth z pozoru zwykła nastolatka, z punktu widzenia stada wilczyca, a z jej punktu widzenia po prostu "ona". Wiedzie spokojne i szczęśliwe życie Omegi, która traktowana jest jak Alfa. Wszystko zmienia się, gdy prawie cała jej wataha zostaje zamordowana. Elizabeth chce się zemścić, jednak wszystko staje się bardziej skomplikowane kiedy dowiaduje się kim jest naprawdę... Na dodatek nowe stado wcale nie będzie tak przyjazne, jak stare, ale Beth wcale nie zamierza się podporządkować nowemu Alfie... Opowiadanie jest moim pierwszym także proszę o wyrozumiałość ;) Omega jak najbardziej będzie kontynuowana, ale na razie skupię się na "Instynkcie Zabójcy", na który serdecznie zapraszam :D Okładkę wykonała Gabiix33 za co bardzo Jej dziękuję :D

- Masz zajebisty tyłek, skarbie. - A Twoja twarz kiedyś ryła beton?

"@sexwithstyles Podejmę wyzwanie @harrystyles, przez rok codziennie będę pisała do ciebie "Hi Harry...", przekonamy się czy zwrócisz uwagę na kogoś tak zwykłego jak ja..." ________________________________ Wszelkie prawa zastrzeżone. Książka nie jest tłumaczeniem. Wszelkie podobieństwa są przypadkowe. Autor: martyna10151216 Okładka: citrustree 08.07.2015 #53 in Fanfiction 10.07.2015 #36 in Fanfiction 11.07.2015 #24 in Fanfiction 16.07.2015 #20 in Fanfiction 19.07.2015 #10 in Fanfiction 24.07.2015 #6 in Fanfiction 1.08.2015 #5 in Fanfiction 12.08.2015 #4 in Fanfiction 17.08.2015 #2 in Fanfiction

Sonia jest samotnym, nastoletnim wilkiem. Czuje się osamotniona w świecie, który ją otacza - świecie pełnym ludzi. Stara się jak najlepiej utrzymać w tajemnicy swoją drugą naturę oraz żyć, jak normalna nastolatka. Wszystko to ulega diametralnej zmianie, kiedy spotyka innych ze swojego rodzaju. Nowa znajomość sprowadza ją na niebezpieczną ścieżkę pełną przygód oraz odwiecznej miłości. _____________________________________ Opowiadanie zaczęłam pisać dawno temu i nie jestem zadowolona z jego treści oraz poprawności tekstu, ale nie mam serca go usuwać. Zbyt wiele zawdzięczam jego czytelnikom. ♥

-Czemu jesteś tu sama- zapytałam małą blondyneczkę, która siedziała w ciemnym zaułku. -Nie wiem gdzie jestem. Mój brat się na mnie zezłościł i mnie tu zostawił- zaszlochała. Podeszłam do niej i wystawiłam rękę. -Chodź ze mną. Pomogę ci go zalesić- dziewczynka chwyciła moją rękę.- Czy twój brat jest taki jak ty?- zapytałam. -Ale o co chodzi- udawała, że nie wie o co chodzi. -Wiesz o co chodzi, wilczku- uśmiechnęłam się do niej. -To pani jest też taka jak ja?- popatrzyła na mnie zdziwiona. -W pewnym sensie tak. Tylko ty jesteś betą, a ja alfą- wyjaśniłam gdy szliśmy przez pięknie oświetlony park. -Mój braciszek też jest alfą- uśmiechnęła się słodko.