İntikam almak isteyen bir insan sınırları ne kadar zorlayabilir? Her şeyini kaybeden bir insanın artık durma sınırı var mıdır? Peki bu işin içine masum bir kız ve diğerleri girerse?Sonuç ne olur? *** Herkes kendi içinde oyunlar peşindeydi. Kimi cesaretinin kurbanı olacaktı kimi ise aptallığının. Bu oyun herkesten bir şeyler alacaktı. Hayatın neler getireceği veya neler götüreceğini kimse bilemezdi. Çünkü hayat hiçbir zaman planlara göre ilerlemezdi. Sırlar açığa çıktığında kazanan kim olacaktı? *** Bu sıradan bir intikam hikayesi değildi. Bu hikayenin sonunda tüm suçlular cezalarını çekecekti. Herkesin kendisinden bir şeyi savaş alanında kaybedeceği bu sahnede kurtulan kim olacaktı? © Tüm Hakları Saklıdır.

Tanıtım Yine her sabah olduğu gibi telefonumun alarmı ile kalktım ve kıyafetlerimi giymeye başladım.Bugün okulun ilk günüydü ve ben yeni okul için çok heyecanlıydım Alarmın sesini kapattım ve dolabıma gittim beyaz salaş bir tişört ve üzerine siyah bir şort giyecektim,altınada beyaz konvers çıkardım Kıyafetlerimi giyindikten sonra kitaplarımı da elime aldım ve kapıyı kapatıp evden çıktım. Okula doğru yürüyordum birine çarpmamla aniden durdum. Kitaplarım yere düştü ve ben toplarken ikinci bir elinde bana yardım ettiğini gördüm. Kitaplarımı topladıktan sonra ayağa kalktım ve tam teşekkür edecektim ki birden omuzuma çarparak gitti. Ben şaşkınlık içinde ona bakarken arkamdan daha dikkatli olmalısın diye bağırdı ve yoluna devam etti.Bütün hepside beni bulur.Ben kimmiyim benim adım Charlie. 17 yaşındayım lise üçüncü sınıfa gidiyorum.Annem ve babam ben 14 yaşındayken trafik kazasında ölduler. Ve yeni maceralar ve yeni arkadaşlarının bulunduğu okula doğru ilerlemeye başladım.

Yayınlama Tarihi:6 Temmuz 2014 [Tamamlandı, düzenlemede.] •Bu ad ile yayınlanan ilk hikayedir. Taklitleri değil, aslını okuyun.• ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ Dizlerini karnına çekmiş, boş gözlerle evine girip çıkanları izleyen küçük bir kız çocuğu. Ağlamaktan korkan, kafasından çıkmayan o sesin tutsağı altındaki, zavallı kız çocuğu. Ölümü kabullenen; ama dile getirmekten korkan bir kız çocuğu. İçindeki o yarayla büyüyüp, içi kan ağlayan; ama kardeşi için her şeyi yapan bir genç kız. Defalarca yaralanan. Defalarca dövüşen. Defalarca korkulan. Ama içten içe kendisinden korkan bir genç kız. Kaderin oynadığı küçük oyunda, büyük roller üstlenen bir kız. İpleri eline almak için savaşan; ama her hatasında üst üste binen yıkıntıların ardında kalan bir kız. O kızın adı Derin. Ve bu, onun kendi adında kayboluşunun hikayesi. ❝Benim adım Derin. Ve ben, kendi adımda kayboluyorum.❞ •◘•◘•◘•◘•◘• [Hikayenin başı, Imagine Dragons'un Radioactive klibinden esinlenilmiştir.] Tüm hakları saklıdır.

Hayatımda yaptığım en büyük yanlışın Hayatımdaki en güzel şey olabileceğini kim bilirdi ki ?

ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."

Yıldızlar gece çıkıyor.Yıldızları görmek isteyen geceye razı olmalı.Hayatın yıldızlarına ulaşmak istiyorsan,içindeki geceye razı olmalısın...

yaptıklarım her zaman mutluluk getirmeye bilir ama bir şeyler yapmadanda mutluluk gelmez