İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

Çok zaman onun yanında, diken değil de gül olmak geliyordu içimden.

Devrim Altun. Bu benim. Devrim ismini hakkıyla taşıyorum çünkü 'devrim' sayılabilecek işlere imza attığım söylenebilir. Mesela, yatılı bir erkek kolejindeki tek kızım. Mesela oda arkadaşım bir erkek, en değişiğinden, yakışıklısından, üstelik yavaş yavaş fark ettiğim gibi, oldukça karanlığından. Ve mesela hayatım çok garip bir yöne doğru gidiyor. "Kötü kararlar iyi hikayelere yol açar." *Kitap 2017 yılında epsilon yayınevi ile basılmıştır, fakat wattpad üzerinden okuyabilirsiniz. 1,2 ve 3. kitap bulunmaktadır.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Alışılagelmiş bir yaşama sahibim ben. Ailem İstanbul'un sayılı ailelerinden olsa da gösterişten, şatafattan uzak durdum hep. Sakin bir hayat sürüyoruz ailemle. 'Eh hayatın sıradansa bize ne anlatacaksın?' diyenleri duyar gibiyim. Hayatım sıradandı. Ama iki ay önce büyük bir yalan söyleyerek kendimi tuhaf bir maceranın içine sürükledim. Yalan, yalan doğurur derler ya bizimkisi de o hesap oldu işte. En sonunda annem ya da babam yalanımı anlayacak ve beni kıtır kıtır doğrayacaklar gibi görünüyor. Ama sanırım sizi de yalanıma ortak etmek için yeterince vaktim var. -

AGAPİ YAYINLARI TARAFINDAN KİTAPLAŞTIRILDIĞI İÇİN SADECE İLK 9 BÖLÜM TANITIM AMAÇLI BIRAKILMIŞTIR. Hiç hesapta yokken çıkardı bazen insanın karşısına aşk. Bazen de çocukluğundan beri yanı başında olurdu. Sanay bilmese de, aslında her ikisine de sahipti, sadece henüz farkında değildi. Çocukluğundan beri yanındaydı Bora ama Sanay, aşkın mı, yoksa mantığın mı ağır bastığından emin değildi. Yine de ilişkisine değer veriyor ve ona zarar gelsin istemiyordu, geleceğe dair planlarında Bora vardı. Ta ki Ural karşısına çıkıp, "Seni seviyorum işte. Kaç farklı dilde söylemem gerekirse öyle seviyorum. Bütün dillerde seviyorum seni. Bütün cümlelerde seviyorum. Hepsinin ana fikri aynı, hepsinin öznesi sen... Ben, seni hep seviyorum," diyene kadar. Şimdi Sanay için hayatının kararını verme vaktiydi. Ya mantığını dinleyecek ve Bora ile yoluna devam edecekti ya da aşka teslim olup hayallerini gerçekleştirecekti.

HERKES BAKSIN BİR :)