♠️Epsilon Yayınları ile raflarda yerini alacak. ♠️ /Tüm hakları Epsilon Yayınları'a devredilmiştir. İsim, konu çalıntısında yasal işlem başlatılacaktır. / Dudakları dudaklarıma değerken ikimizinde gözleri hafif aralıktı. Ben pes edip gözlerimi kapattığım zaman hayatımdaki en tehlikeli şeyi yaptım. Hissettim. Araladığım dudaklarımı ele geçirdi , ellerini yavaşça bedenime sararken beni daha çok kendine çekti. Etrafımızda sadece saatin 'tik tak' sesleri ve heyecandan atan kalbimin sesi vardı. Titreyen ellerini ve dudaklarını benden çekince hafif yaşlı olan gözlerini yavaşça açtı ve beni kavuran o kelimeleri söyledi... "Seni öyle seveceğim ki kadın; Kalbimde ki mührü sana bahşeden melekler bile kıskanacak... " // " Bir karanfil gibi solma sevgilim." ♣Yazılma Tarihi : 21 Mayıs 2015♣ ♣Bitiş Tarihi : 09 Ağustos 2015 ♣ Not: Evet kapağımız bu ❤️

Benimle Yan Wattys 2014 adlı bitmiş olan hikayenin özel bölümlerinin toplanacağı kitaptır. Kapak yapımı; @RUROGRIME

"Sevgisiz büyüyen her çocuk, 'Seni seviyorum' diyen herkese inanabilecek kadar çocuk." derler. Hayatım geniş ve henüz çözülmemiş bir olay yeri gibiydi. Yaşanmamış çocukluğumun kanıtları sarı bantlarla çevirili alanda dağınık bir şekilde duruyordu. Bir yerde beyaz küçük oyuncak ayım, boğazına babamın intihar ettiği ip sarılı bir şekilde duruyordu. Diğer yerde renkli tokalar birbirine düğümlenmiş, yerin tozuyla kirlenmişti. Annemin saçımı taradıktan sonra onlarla bağlamasını hayal ederdim ama kırık tarakta tokaların hemen yanındaydı. Hiç uyumamı beklerken okunulmamış hikaye kitapları parçalanmış bir şekilde olay yerimin zeminini süslüyordu. İnsanlar acımasızdı, insanlar dışarıdaydı. Hayatımda ruhuma karşı işlenen bütün cinayetleri izliyorlardı ve beni dışlıyorlardı. "Senin annen deli!" "Senin annen seni öldürmeye çalıştı!" Sevgisiz büyüdüğüm kesindi. Ama 'Seni seviyorum' diyen hiç kimseye inanmazdım. Zaten birinin de bunu söylediği yoktu ama söyleseydi de bu cinayetlerin arasına aşk acısını da ekleyemezdim. Belki de olay yerime dışarıdan bakmak yerine bana yardım etmeye kalkışmış Barlas'ı hayatımdan çıkarmam bu yüzdendi. Kendime ayıracak vaktim yoktu. Ben sadece benden alınan kardeşimi yetiştirme yurdundan kurtarmak için gereken parayı bulacaktım. Bunun için bir hırsızlık çetesine katılıp, Siyahın Çırağı olmam gerekse bile.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Yaşama sımsıkı tutunan kelebek ateşe uçtuğunun farkında değildi kanatlarının kül olacağından. Hem yanacak hem yakacaktı herkesi. Umut tohumu önce kalbe düşecek sonra dalından kopacaktı. Savrulacaktı sığındığı limandan. Fakat düşecekti aşka... 22.08.2016 genel kurgu #50 içinde 04.09.2016 genel kurgu #100 içinde 14.09.2016 genel kurgu #85 içinde 30.09.2016 genel kurgu #29 içinde 21.12.2016 genel kurgu içinde #47

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

"KEŞKE HİÇ ATMASAYMIŞ BU KALBİM ! BEN SENDEN ÖNCE BİLE DAHA İYİYDİM" Doktor; "Ünal Bey! Kızınız kendine zarar vermeyi, ancak birine Aşık olunca bırakacak. Yoksa, kendine zarar vererek ve bu zarar boyutu büyüyerek hayatına mal olabilir." Ünal Bey doktorun söylediklerinden hiçbirşey anlamamış bir vaziyette boş gözlerle Doktora bakıp; "Doktor! Sen ne saçmaladığının farkında mısın.? Benim kızım zaten nişanlı! " Evet. Aşkım Ataman, Ünal Ataman'ın biricik kızı. Akıl hastası teşhisi konuldu. Kardeşinin ölümünden kendini suçlayan bir genç kız. Kendisine ve çevresine zarar veren bir genç kız. Psikopat ünvanı yiyen bir kız. Ama nerden bile bilirdiki kalbinin tekrar atmaya başladığını. Hayatında sevmek nedir bilmemişken sevebilecegini. Ama tek bir sorun var! Sevdiği kişinin gerçek yüzünü bilmemesi ve onun ondan bile daha tehlikeli olduğunu ve en kötüsü de.Babasının parasıyla satın alınmış bir Aşk.Babasının parasıyla herşeyi alacağını biliyordu ama nerden bile bilirdiki kızına Aşkta satın alabileceğini

Gözlerimi yumduğum sırada karşımda beliren karakterler ve hayatlar bana o anı yaşamıştı. Kimdi bilmiyorum ama bana O yazmamı söylemişti. Siyah gözler kirli sakallar... Gerçek gibiydi. Ben onun için yazıyorum .. Hayalim yok iken karşıma rüyada olsa çıkan O kişi için... Bir rüya beni en fazla nereye kadar yükseltir ki..? Başkasının hayalini kendi hayalimmiş gibi kavramak var birde.. Umarım her bölümde hissettiğim duyguları size ulaştırabilirim... *** Genç kız uzun ince parmakları ile dokundu aynada ki yansımasına. Gözleri buğulanırken kayboldu aynada ki yansıma ve usulca fisıldadı. "Ama sen ben olmazsın... Sen O sun... Ve çok güzelsin..." Gözlerinde ki yaşlar usulca akarken yanaklarından görüş alanında ki aynada bir sima daha oluşmuştu. Bu sima önce hayatını mahveden sonra ise tüm hayatı olan O kişiye aitti. Kaşları çatık ve buzdan soğuk sesiyle konuştu. "Sen asla O olamazsın.. Kendini O sanma sakın!" Adamın sözleri hançer gibi saplanırken kızın kalbine kız gözlerini yumdu. Zaten O olmak istemiyordu. Onu bu hale getiren duygudan yoksun olan bu adamdı! Kız tam ağzını açmıştı ki içeri giren küçük kız şaşkınlık içinde Ona baktı.... Ve minik kollarını açarak Ona doğru koştu. Babası kızının neden böyle bir şey yaptığına şaşırırken. Kızının ağzından çıkan kelime Onu beyninden sarstı. "ANNE!.."

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

İstanbul'un Boğaz'ına takıldı aşkımız...