Kazandığı okul, onu mutlu etmesi gerekirken bütün kötü olayların içinde oldu. Dış görünüşü, Konuşması, Güçlü Duruşu, Çalışkanlığı, Bakışlarıyla göze battığı için miydi yoksa tüm bu olanlar? Kim bilir belki öyle, belki de değil! EZGİ'DEN MAYISA DÖNÜŞMESİ, ONU DEĞİŞTİRDİ Mİ? YOKSA İSTEDİĞİ VE EN BAŞINDAN OLMAK İSTEDİĞİ KİŞİ Mİ OLDU? Yepyeni bir kişilik.. Sil baştan yapan bir karakter.. Tam anlamıyla değiştiğini düşünen, MAYIS AKIM Değişmesine yardım eden Bir Yabancı, Arkadaşlık kurulmuş 7 kişi, En başından beri Aşık olan Gizemli Bir Kişi ve İçinden atamadığı Bir AŞK. BİR DEĞİŞİMİN, EN GÜZEL AŞK İZİ. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Sen içimdeki Karanlığı aydınlatan ışıksın" Dedi. zorlukla, onunda canı acıyordu. "Gitme lüt-lütfen" Dedi. Dolu gözleriyle gözlerime bakıyordu. Gözlerim beni dinlemeksizin akıyorlardı, ardından gök gürleyip yağmur yağmaya başladı. Gözlerimin yaşları yağmurla karışıp yok oluyordu. Tıpkı o gün beni öldürdüğü gibi. Ben kendimi kaybetmiştim onun yüzünden! "Güneş varken, ışığa ihtiyaç duymaz kimse." Dedim en soğuk sesimle. "Güneşi ne yapayım, Işığım sende kalmışsa?" Gözlerinden bir damla aktığında, zaman durdu benim için. "Ağlama sarıl bana" Demek istedim. Ama diyemedim. "Sen benim en güzel Gecemdin. Her gece seni düşünerek uyumam, her gece seni düşünerek uyuyamamam. Sen benim en güzel Sahnemdin. Sana bakarak, kahkahalarım, Ağlamalarım, Sevinçlerim, Mutluluklarım, Hüznüm. Şimdi düşünüyorumda gerçekten kendimi hiçe saymışım senin yüzünden. Sana bu yüzü unutma demiştim! Sen, sen Ezgiye aşık oldun Meriç Soyal. Ben o kızım. Üzgünüm."

Arya, hiç bilmediği bir ülkede doğmuş ve sonra yetimhaneye bırakılmıştır. Ailesi ile ilgili tek bildiği annesinin ölmüş olduğudur. Annesinin ismini bile bilmez. Yetimhanede kimsesizlik günlerini yaşarken, kendini bu karanlıktan kurtarmak ister. En büyük yeteneği beklemektir. Umutla onu hiç aramayan bir babası veya bir kardeşi olup olmadığını bir gün öğrenebilmenin hayaliyle yaşar. Yokluk zengini ruhu ve terk edilmiş olma duygusu onun asi ve inatçı bir kişiliğe sahip olmasına neden olur. Asla evlat edinilmek istemez. Başkaları onu evlat edinmesin diye de tüm gücünü sarf eder. Prematüre bebek olarak dünyaya geldiğinden diğer çocuklar gibi sağlıklı değildir. Sık sık hastalanan Arya yetimhanenin soğuk duvarları arasında yalnızlığın üstünü örtmesinden mutsuzdur. Zordur, hayatta kalmaya çalışırken aslında kimsesizliğin onun kadar küçük olmadığını, bir yetişkin gibi deneyimli ve güçlü olduğunu fark eder. Tüm çabalarına rağmen bir gün bir aileye evlatlık olarak gitmek zorunda kalır. Karşı çıkamayacak kadar güçsüzdür. Fakat bu evde sürprizlerle karşılaşacaktır. Asi, yaramaz, dik başlı, kararlı ve küçük bir aşık olan ARYA'nın öyküsü.... MUCİZELER GERÇEKTEN VAR MI? Öğrenmek isteyen varsa eğer...İşte Arya'nın öyküsü...

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Okulun ilk günü-yaz ama olsun-ne kadar istemesem de yatağımdan zorla kalkıp banyoya doğru yürüdüm.Kişisel ihtiyaçlarımı giderip kendime geldikten sonra üzerinde küçük pembe çiçekler olan elbisemi giyip kahvaltı hazırlamaya koyuldum.Kahvaltı dediğime bakmayın sadece süt.Sütümü içip çantamı aldım ayağıma asla çıkarmadığım beyaz spor ayakkabılarımı giyip kulaklığımı takıp yürümeye başladım ve okula geldim.Okul geçen sene kurulmuş ve ben kurulduğu yıl gelmiştim bu sene de buradaydım.Bilin bakalım ne oldu GEÇ KALDIM! Koşarak sınıfa çıktım tanımadığım yüzler ve yeni öğretmen-en sevmediğim-.Hemen en yakın arkadaşım olan Zehra'yı buldum ama yanı doluydu cidden mi!Hemen ön sırasına oturup hocayı dinlemeye koyuldum.Herkes kendini tanıtıyor hocayla tanışıyordu.Önümdeki çocuk: -Adım Rüzgar GÜNEŞ bunu bilseniz yeter,sınıfça ufak çaplı bir şok geçirdikten sonra kendimi tanıttım: -Kumsal KAYA geçen yılda bu okuldaydım. O gün her şeyin daha yeni başladığından hiçbirimizin haberi yoktu.

İnsanlar hep mi böyleydi? Yoksa kendi hatalarını örtmek için mi böyle davranmayı mı tercih ediyorlar? Bakalım M'ars da işler nasıl yürüyor?

Senelerce aşık olduğum kişi şimdi üvey abim mi olacaktı? İmkansızdı bizimkisi. Defalarca imkansız olduğumuzu söylerdii.

Herşey daha yeni başladı.

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."