Küçükken büyüklerden duyardım, tek dilek hakkın olsaydı ne dilerdin diye? Aslında cevap benim için basit ne netti; anne ve babamın sonsuz yaşamasını dilerdim. Asla onlardan sonra ölüp, onların ölümünü görmek ve o acıyı yaşamak istemezdim. Fakat kader, sanki bunu bana yaşatmak istercesine onları benden almıştı. Ve hayatımın o günden sonra hiç bir gününü yaşamak istemedim. Güneşin doğuşunu bile sevemedim. Hayatta zorla tutuluyormuşum gibi hissettim. Kısacası; o gün ailemle beraber, zifiri karanlık bir tabutun parçası oldum.