Bir Deli'nin bıkmadan usanmadan yazdığı cevapsız kalan mektuplar... 30. Mektuptan sonra normal bölümlere geçilecektir.... Hayatın size ne getireceğini, Neler ile karşılaştıracağını bilemezsiniz... Hayat yolunda yalnız kalmışlara, Yalanlarla boğuşmuşlara, Ve sırtından vurulmuşlara hitaben...

Birden burnuna dolan yasemin kokusuyla bütün kolileri devirip kendi de yeri boylamıştı. Balım buna gülmeden edemedi. Sonra bu adamın dünkü adam olduğunu idrak etti kafası "Siz baya sakarmışsınız dün beni ezdiniz şimdi de kolileri eziyosunuz" Emre bir an duraksadı. Balım'ın da aklına dank eden başka bir faktör oldu. "Bir dakika siz kimsiniz ne arıyosunuz burda Neslihan nerde" derken eline çoktan bir vazo almış adamın kafasına geçirmeye hazırlanıyordu. Emre yerden kalkıp vazoyu elinden almasaydı daha deminkinden gülünç bir duruma düşeceği kesindi. "Ben Emre Sezgin, Neslihan'ın abisi buranın da bir nevi ortağıyım" Balım ne diyeceğini bilememişti. Neredeyse adamın kafasına vazoyu geçiriyordu. Neslihan'da o sırada içeri girmişti. "Abi sen mi açtın, hoşgeldin Balım sende tanıştınız sanırım abimle" "Tanıştık Neslihan tanıştık nerdeyse kafamı kırıyodu bu arkadaşın" diyip mutfağa gitti Emre Balım daha ne kadar kızarabilir bunu sorguluyodu. Neslihan kızın yüz ifadesine gülmeye başladı. "Ne istedin kız abimden" diyip tekrar gülmeye başladı Neslihan Birbirlenin Kalbinde Müebbet yiyicekler miydi? Önlerine neler çıkacaktı. Balım ve Emre'yi ne bekliyordu.Asıl soru buydu.

Daha henüz üç günlük göbek bağı bile düşmemiş, adı sanı olmayan bir bebekken 1998 şubatının 27 sinde koyulmuşum karanlık, soğuk sokaktaki çöp konteynerine atılmış kartonların üzerine çöp olarak. Hayatı kendim öğrendim. Ölüm hakkında anlatılan hiç bir şey beni tatmin etmedi. Bu gün ölümü de kendim öğreneceğim. Esen hafif rüzgar tenime deydiğinde irkilip bir adım geriledim son bir nefes alıp çıktığım binadan aşağı baktım. bütün cesaretimle ayağımı boşluğa atıp bedenimi saldım boşluğa. Ölümü öğrenmek için... Gerçek beni bulmak ve ona kavuşmak için...

Nazım Hikmet "Büyümez ölü çocuklar" diyordu "Kız Çocuğu" isimli şiirinde, bu çocuk nasıl büyüdü böyle ölü halde, kim büyüttü bu çocuğu hem de yüreğinde?