Not: Kitap artı on sekiz unsurlar barındırmaktadır. "Seni bekliyor muşum!" Boynundaki sert çıkıklık inip kalktı. Yüzümü kaldırıp gecenin karanlığını varlığına giymiş gözlerine baktım, dipsiz bir kuyuya düşmüşcesine bedenimin üzerindeki hükmünü kaybetmiştim o gözlere bakmakla. Sıcak nefesi yüzümü yakarken başımın arkasına uzanan ellerinin baş parmakları yanaklarımda geziyordu. Tutuşu sıkılaştı, gözlerimi gözlerinden ayırmamı istemiyordu. "Aslında hep seni bekliyormuşum." Sesi ılık ve sessiz bir rüzgar gibi dudaklarımda gezdiğinde iç çektim. Kokusu yeniden zihnime işledi kalbimde derinlerdeki bir yeri yaktı ve o acı gözlerimden yaş olup süzüldü. Başparmaklarının ıslanmasıyla kavisli sert kaşları çatıldı. "Şimdi seni buldum ve adıma yemin olsun ben Pars Tuna, son nefesimi bile dudaklarına vereceğim." Ve dudakları o sahiplenici talepkarlığı ile benimkilere kapandığında tüm evrende sadece ikimiz vardık. '''Pars karanlık bir dünyanın sözü geçen lideridir. Namı diğer köprü kralıyken hayattan aşka dair bir beklentisi yoktur. Yakın zamanda sevdiği kadın tarafından terk edildiğinde yalnızlığa yemin etmişken şifalı bir çift elin ruhundaki tüm yaraları sarıp onun tüm hayatı olacağından habersizdir... '''

(!!!Bu kitap +18 içerikleri olan bir kitaptır.) Delâl ilk aşkının hayatının en büyük hatası olduğunu anladığında henüz on sekizine yeni basmıştır. Anne babasının dahi ona el vermediği bu hayatta tuttuğu elin onu ölümün kıyısına götürmesiyle, kırılgan benliğini ölüme, ruhunu ise intikam için yaşama mahkûm eder ve tam on üç yıl sonra ilk aşkının karşısına, onun hiç de beklemediği yeni bir görüntü ve güçlü bir konumla çıkar. O genç kalpte yeşeren saf aşk, artık kötülüğün sillesini yemiş kalpte saf bir nefrete dönmüştür ve kapanması gereken açık bir hesap varken, tüm steril duygular bir bir infilak etmeye başlar. * Derler ki, aşk nefretin çocuğudur ve nefret hiçbir zaman iyi bir ebeveyn olamamıştır. Toksiktir, harap edicidir ve eninde sonunda bir gün çocuk onu doğurup ama var edemeyen ebeveynini terk eder. Çünkü hayatta kalma iç güdüsü, bağlılıkların en büyüğüdür. * Bazı duygular tertemizdir. Katıksız bir nefret, el değmemiş bir aşk, saf bir öfke, iflah olmaz bir umut... Çünkü gerçektir, tüm varlığa ile kutsanmış, toprağa kök salmış ve göğün ardına kadar uzanmıştır. Hayat ya bu steril duygular, hiç de umulduğu gibi mutluluk vermez. Soluksuz bir acı doğurur, onunla kuşanır onunla büyür onunla var olursunuz. Duyguları steril halleriyle ele alırken, aşkın ve nefretin tabularını yeniden kurup, yıkacağız. M.A.

Agapi yayıncılık ile raflarda.. '' Yıllardır içinde sakladığı , kıyıya köşeye ötelediği kalbini en kuytu köşelerden bulup çıkardı bu Yeşil gözlü Prens. Önce gülüşüyle tozunu aldı kullanılmamış yüreğinin . Sonra sevdi ve sarıldı ona. O an ilk defa gerçekten yaşadığını hissetti bu deli kız. Kalbi artık buradayım der gibi deli gibi atmaya başladı.Aşık oldu. Yandı. Tutuldu . '' Ebe laz kızı sihirbaz mısın sen?. Sana bakınca etraftaki herkes kayboluyor'' Memleket yeşili gözleriyle baktı uzun uzun. Onunkilere kitlenmiş ela gözleri izinsizce dolup taşmaya başladı. Damladı yere gözyaşları.. Uzun kemikli elleriyle avuçladı yüzünü . Zeynep'in kanı çekilmiş vücudunu yaktı bu eller . ... Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup, tüm haklar yazara aittir. --ilk yayınlanma tarihi: 7 Kasım 2015--

☆ Tüm hakları şahsıma aittir. ☆ Gölgesinde yaşayacağı geçmişi olmayan bir adam, Geçmişin acılarını unutmaya çalışan yaralı bir kadın. Ortaya çıkmayı bekleyen onlarca sır, aydınlatılmayı bekleyen karanlık bir geçmiş. İmkanların imkansızlığına yenik düşmek istemeyen iki yürek. Herşeyi unutabilir insan. Çocukluğunu, insanları, olayları, peki ya aşkı? ... Olaylar gün yüzüne çıktıkça, geçmişin tozlu rafları ortadan kalktıkça aşk kaçınılmaz olacak. Minik & Sırık'ın geçmişin acılarıyla kavrulan tutku dolu aşkı.. Birbirlerine "Çünkü Beni Sevdin" diyebilmek için, kaç acıyı arkalarında bırakmak gerekli? Başlangıç: 20 Mart 2016 Bitiş: 20 Temmuz 2017

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.