"Kolay mı sanıyorsun? Denedim hem de defalarca ama daha fazla yara aldım. Bunun adı zaten artık aşk değil!" "Ne o zaman? Madem aşk değil ne?" Gürlüyordu sanki derin bir nefes alıp, sorusunu yanıtladım. "Bunun adı aşka esaret..." Yıllar önce hızla çarpmaya başlayan kalp hep bir umutla uçmuş, hayallerle dolmuş... Yayınlanma Tarihi: 28.06.2015 Bitiş Tarihi: 10.06.2016

Hayat nasıl bir şeydir. Önce yıkar sonra toparlar... Sonra yine yıkar... Hayatta verdiği bir çok kayıptan sonra kendi kabuğuna çekilmiş bir kız. Ölmemiş fakat kendi için yaşamaktan vazgeçmiş... Çaresiz kaldığı bir anda ettiği bir dua Ebru'yu yeniden hayata döndürebilecek mi? Kendini kaderine bırakmış bu kız yeniden birine güvenebilecek mi? Zengin ve yakışıklı bir adam ilk defa bir kıza ilgi duyarsa ve karşılığını alamazsa, görmezden gelinirse ne kadar ısrar edebilir? Bir kızın etrafına ördüğü kalın duvarları nasıl yıkabilir? Onların hikâyesi bir dua ile başladı. Kader onları bir araya getirdi.

Genç kızın laciverte kesen öfkesi Tan'ın bakışlarına takılıydı hala. "Sen bana emir veremezsin! "diye tısladı kısık sesi. "Artık büyüdüm! İstediğin gibi horlayacağın, arkadaşlarına alay konusu yapacağın o ufak, baş belası hırçın değilim!" Aniden arkasına döndüğünde saçlarının dokunuşu bir kırbaç gibi savrularak buldu genç adamı. "Biliyorum..." diye mırıldandı Tan. Bütün ruhu, bedeni teniyle hissediyordu bunu, kız kardeşi gibi görmesi gereken kız her gece uykusuz gecelerinin biricik misafiri olmaya başladığından, saçının tek dokunuşu bile kalbi hızlandırmaya başladığından beri biliyordu hem de. Ama geç kalmıştı Tan... Hırçın büyümüştü ve oyuncaklarının yerine kalbini kırıyordu artık.

Eski bir hikayemdir. Kore isimleri ile yazdığım ilk hikayelerden. Acemice yazılmış olabilir ama kesinlikle kurgusundan en ufak bir şüphem yoktur. Keyifli okumalar. :)

"Karanlığın ardından doğan güneş" → Tüm hakları saklıdır.

"Ne bakıyorsunuz? hepiniz koca bir pislik siniz. Neden biliyor musunuz? İstediklerinizi yapacak yürek yok sizde. Benim gibi insanlara ihtiyacınız var. Benim gibi insanlar gerekli... Ben olmadan bir hiçsiniz böylece parmağınızı uzatıp " Hey! işte kötü Mafya adamı "diyeceksiniz. peki bu adam size ne yapıyor? yanlış ve yalan söyleyenleri öldürüyorum. iyi adam mı? siz iyi değilsiniz sadece yalan söylemeyi iyi biliyorsunuz! Ben her zaman doğruyu söylerim. pekala kötü adama saygı duymayı öğrenin!" "Bana bakmamanla baş edebilirim Asel ama başkalarına bakmana dayanamam bıçağı alır tam kalbine saplarım". "Mutluluk bu muydu? mutluluk neydi ben bilmezdim. O vardı bir zamanlar, onu sevmiştim. Sevgi o muydu? Sevgi neydi? Coşkun akan dere, sonbahar rüzgarıyla ürperen yapraklar, cama vurup dağılan yağmur damlaları, bir yürek çarpıntısı.. sonunda coşkun akan dere durulur göz yaşların'la, yapraklar kurur, dökülür, yağmur diner, güneş çıkardı.. Sevgi neydi? sevgi sahip çıkan dost, sıcak insan eli, insan emeğiydi, sevgi iyilikle kötülüktü, sevgi emekti Buğra..." Biz acımasız olmayı atlattık, şimdi daha huzurlu onunla yaşayabiliriz... O bir Mafya Adamı o düşmanlarının ve inandıklarının peşinde koşan, tutkularıyla yaşayan, dokunmasan da ellerinin soğukluğu, sertliği, acımasız olduğu gözlerinden belli oluyordu.. O koca bir adam.. O Yüzündeki her çizgiye anlam ve işkence kurmuş bir Mafya... O.. ağzından ne çıksa her şeyi yapabilen tek kadındı çünkü Mafya bir Adamın karısıydı... Tüm haklar saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da yapıştırılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.

Dikkat! Bildiklerinize benzemez... Uçuk, kaçık ve komik bir TARİHİ AŞK HİKAYESİ okumaya hazır olun! Hayallerindeki dük ile hiç de hayal etmediği biçimde karşılaşan Suzi, olağan güzelliğinin yanında olağanüstü inadı, ehlileştirilemeyen vahşiliği, sivri dili ve komik kişiliği ile tüm ezberleri bozmaya geliyor... Esas adam Simon yani bildiğiniz 'dük hazretleri'ne gelince... Biliyoruz, biliyoruz... Aklına koyduğunu elde etmeye alışmış genç, yakışıklı, zengin ve otoriter bir dük olması Simon hakkında tahmin ettikleriniz. Peki ya en çılgın hayallerinizde bile olmayacak türden tahmin edemediklerinize ne demeli? * "Ben elimden geleni yapıyorum ama bu kadın bir cellat kadar acımasız. Kendi keyifle çayını yudumlarken beni saatlerce yürütebilir ve yine de memnun olmaz. Popoma takmış durumda..." "Victoria!" Mathilda onun sözünü sert bir biçimde kesti. "Bir leydi bu tarz kelimeler kullanmaz!" Tori sabrı taşmış bir biçimde ellerini beline koyup kaşlarını çattı. "Neden leydilerin poposu yok mu?" * Olağanüstü bir kurguya hazır olmak için ise yapabileceğinizi hiçbir şey yok! Keyifle okuyun!